Άνιμε αποκαλούμε εμείς οι πιό δυτικοί, τα Ιαπωνικά κινούμενα σχέδια. Αυτά που έβλεπες στην τηλεόραση με τα μεγάλα μάτια, τα απίστευτα σώματα και μαλλιά. Τα κοριτσάκια κούκλες, τα αγοράκια κούκλες και αυτά.
Από όσα ξέρω για τα άνιμε τα περισσότερα από αυτά είναι κάθε άλλο παρά παιδικά. Σε οδηγούν σε ένα κόσμο μαγικό, σε ένα κόσμο τρελαμένο. Δεν μπορείς να διανοηθείς ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να σκέφτηκε να δημιουργήσει κάτι τέτοιο (αν λάβουμε υπόψην, το στόρυ που έχουν τα περισσότερα).
Επείδη λοιπόν δεν είναι ο σκοπός μου να μιλήσω γενικά για τα άνιμε, θα μπώ στο ψητό/ βραστό/ κοκκινιστό, ότι τραβάει η όρεξη σας. Θα μιλήσω για ένα συγκεκριμένω και πρόσφατο υπεραγαπημένo μου.
Το ΥΠΕΡΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Elfen Lied
Here's the story:
Η Lucy (ルーシー Rūshī) είναι ένα κορίτσι Diclonius γύρω στα δεκαοχτώ. Τρέφει ιδιαίτερο μίσος για το ανθρώπινο είδος λόγω της ρατσιστικής συμπεριφοράς που δέχτηκε όταν ήταν μικρή από τους γύρω της. Έτσι κυριολεκτικά κομματιάζει όποιον άνθρωπο βρεθεί στο δρόμο της με τους "βέκτορες" της. Ο μόνος άνθρωπος που αρνείται να σκοτώσει είναι ο Kohta - ο παιδικός της φίλος - όπου είναι ερωτευμένη μαζί του.
Στα παιδικά χρόνια η Lucy είναι ένα μικρό κορίτσι που ζει σε ένα ορφανοτροφείο, αλλά τα υπόλοιπα παιδιά την αποφεύγουν καθώς έχει κέρατα! Επίσης δεν μπορεί να αποφύγει τα αρνητικά σχόλια και τις κακόγουστες "φάρσες" από μερικούς συμμαθητές της. Κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχειλίζει· ένας καινούριος χαρακτήρας της Lusy βγαίνει στην επιφάνεια και με απάνθρωπο τρόπο σκοτώνει όλα τα παιδιά του ορφανοτροφείου. Είναι σίγουρη πως δεν θα ξαναεμπιστευτεί κανέναν μέχρι που τυχαία συναντάει τον Kohta, ένα παιδί που της φέρεται ευγενικά, δίχως να την κρίνει διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους. Ίσως η φιλία τους να κράτησε μερικές μέρες αλλά χάραξε ανεξίτηλα την ζωή και των δύο. Η Lucy έχει ερωτευτεί τον Kohta, και βλέποντας την ξαδέρφη του, Yuka, να τον αγκαλιάζει ζηλεύει. Νιώθει ξανά προδομένη και σκοτώνει όποιον τύχει να βρεθεί στον δρόμο της, μεταξύ αυτών την μικρή αδερφή και τον πατέρα του Kohta. Αυτό το γεγονός του προκαλεί τέτοιο σοκ που του δημιουργεί ένα κενό μνήμης γι' αυτή την περίοδο της ζωής του. Δέκα χρόνια μετά, η Lucy προσπαθεί να το σκάσει από τις ειδικές πειραματικές εγκαταστάσεις που αφορούν το είδος της, Diclonius. Τελικά, σφαίρα πολυβόλου την τραυματίζει στο κρανίο και πέφτει στην θάλασσα, έχοντας χάσει τις αισθήσεις της. Το επόμενο πρωί, ο Kohta, φοιτητής πλέον, μαζί με την ξαδέρφη του, Yuka, έκαναν βόλτα στην παραλία και την βρίσκουν γυμνή και με αίματα στο κεφάλι της, και το χειρότερο; με αμνησία! Αυτοι φυσικά δεν την αναγνωρίζουν, την φιλοξενούν στο σπίτι τους. Ο Kohta της δείχνει ενδιαφέρον, και η Yuka με τη σειρά της ζηλεύει. Οι επιστήμονες του εργαστηρίου δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια και την αναζητουν στην περιοχη. Ο Kohta και η Yuka καταλαβαίνουν ότι η Lucy καταζητείται και την προστατεύουν όσο καλύτερα μπορούν...
Όλη η σειρά είναι βαμμένη στο αίμα με έντονες συγκινητικές στιγμές αγάπης και μίσους με απροκάλυπτο γυμνό. Επίσης καυτηριάζει κοινωνικά θέματα, μερικά από αυτά είναι ο ρατσισμός, και η παιδική κακοποίηση και που μπορούν να οδηγήσουν αυτά δίνοντας έτσι ως γενικό μήνυμα της σειράς ότι η βία μπορεί να προκαλέσει μόνο βία. Στα τεχνικά σημεία της σειράς, είναι αρκετά καλά σχεδιασμένη, ειδικά στους κεντρικούς χαρακτήρες. Το σύνολο δένει ένα μόνο μουσικό μοτίβο, δίχως να είναι μονότονη. Η μουσική της σειράς βασισμένη σε ένα λατινικό Γρηγοριανό ψαλμό. Η μουσική, κατανυκτική και συγκινητική, ταιριάζει απόλυτα με αυτά που βιώνουν οι τραγικοί χαρακτήρες της σειράς.
MUST SEE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου