Πρόταση για ταινία no3

Το The Fountain παραγωγή του 2006 μας αφηγείται την ιστορία...χμμμ, μισό λεπτό, ε όχι να σου πω κάτι ρε φίλε, σε αυτήν την ταινία δεν δίνω περιγραφή...να κατσεις να την δείς, ΟΥΣΤ.

(Αχ Θεέ μου ταινιάρα)


Enjoy! :P

Φραπεδιά: The beginning

Μια μέρα ξυπνάω, να ήμουν γύρω στα 17 και αποφασίζω να δοκιμάσω αυτό το πολυπόθητο σκεύασμα, αυτό το καφέ σκατουλί και τελείως αποκρουστικό σε όψη υγρό που κάνει τη βλεφαρίδα της μάνας μου και το στομάχι του πατέρα μου να χοροπηδάνε πάνω κάτω από ευχαρίστιση.

Ήξερα ήδη φυσικά να φτιάχνω καφέ γιατί “Τι καλύτερο το να μην φτιάχνεις τον καφέ σου μόνο σου και να τον έχει έτοιμο όταν ξυπνάς.” έλεγαν οι γονείς μου.Έβαλα τον καφέ, εμπρός το μοτεράκι και σκεφτόμουν, πόσο μεγάλη κίνηση είναι αυτή που κάνω. Κάθομαι, πίνω μια τζούρα από το καλαμάκι και ξάφνικά ακούω μια φωνή:

Άααααλλελούια, Άαααλλελούια, Αλλελούιιιιά!

Ω Χόλι Μέρι Μάδερ Οφ Γκαντ, ιτς τρού. Τώρα καταλαβαίνω ω ναί. Τώρα αισθάνομαι. Τώρα αποκτώ αισθήσεις. Να γιατί αυτό το σκούρο καφέ υγρό που μοιάζει να έχει λασπομένο καπάκι από φελιζόλ είναι τόσο τρομερό.

Πέντε χρονάκια αργότερα η ιστορία δεν έχει παλιώσει μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Στην διαδικασία. Πριν ξυπνούσα έπλενα την μούρη μου και έφευγα για το σχολείο. Τώρα φοιτήτρια πιά, έχουν αλλάξει τα πράγματα.

“Ξυπνάω”, δύο ώρες αργότερα σηκώνομαι, πάω βρίζοντας στο μπάνιο, τραβάω βρίζοντας το καζανάκι, πλένω βρίζοντας τη μούρη, πάω βρίζοντας στην κουζίνα, φτιάχνω βρίζοντας καφέ, και κάθομαι να τον πιώ, (ναι εκεί έχω πάψει να βρίζω). Σε εκείνη τη φάση συναντώ του συγκατοίκους μου.

Μπαίνουν στο σαλόνι, περπατάνε βρίζοντας, χάνονται βρίζοντας στην τουαλέτα, πάνε βρίζοντας στην κουζίνα, φτιάχνουν βρίζοντας καφέ και έρχονται κάθονται μαζί μου ( ναί και αυτοί έχουν σταματήσει να βρίζουν).

Και τότε 15 λεπτά μετά της ακριβώς και ενώ είμαστε όλοι την τρίτη τζούρα καφέ, βγαίνουν έξω οι καπνοί. “Ποιός έχει χαρτάκια; Ποιός έχει φιλτράκια;”. Μετά από ένα 10λεπτο το δωμάτιο έχει περήφανα ντουμανιάσει από το πρωινό τσιγάρο που συνοδεύει τον καφέ και η τουαλέτα περιμένει ανυπόμονα για την πρώτη κατάθεση ( ναί ρε μπάρμπα όλοι το κάνουμε αυτό μην ντρέπεσαι τόσο.) Και στο σημείο που βγαίνει ο πρώτος από τους συγκατοίκους και ακούγεται το “επόμενος¨ ξέρω ότι πλέον έχω επιτέλους ξυπνήσει. Αααα ρε φραπεδιά για σένα δουλεύουμε όλοι!

Ύπνος και Παχυσαρκία

Ο ύπνος αποτελεί μια βασική ανάγκη του ανθρώπινου οργανισμού, όπως ο αέρας, η τροφή και το νερό. Όταν κοιμόμαστε καλά, ξυπνάμε ανανεωμένοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές απαιτήσεις . Όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει, τότε κάθε μέρος της ζωής μας μπορεί να υποφέρει. Η εργασία μας, οι σχέσεις μας, η παραγωγικότητά μας, η υγεία και η ασφάλειά μας μπαίνουν σε κίνδυνο. Αν και οι ειδικοί επιστήμονες για τον ύπνο, γενικά συστήνουν κατά μέσο όρο 7-9 ώρες ύπνου, άλλοι άνθρωποι έχουν ανάγκη από περισσότερες ή από λιγότερες ώρες, βέβαια αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από την ηλικία.

Καλή ποιότητα ύπνου σημαίνει συνεχιζόμενος και μη ενοχλούμενος ύπνος. Η κακή ποιότητα και η μη κατάλληλη διάρκεια του ύπνου έχουν σχετιστεί σε πολλές μελέτες με την αύξηση του δείκτη μάζας σώματος και της παχυσαρκίας. Και η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι η έλλειψη ύπνου (δηλαδή λιγότερες από 7 ώρες ύπνου) πιθανόν να σχετίζεται με την παχυσαρκία δεσμεύοντας την ευαισθησία του σώματος στην ινσουλίνη (ορμόνη που επιδρά στον μεταβολισμό, στη μυϊκή ενίσχυση, στην αποθήκευση και αποδέσμευση του λίπους), αυξάνοντας την αυξητική ορμόνη ghrelin ( που επηρεάζει την όρεξη και τις ενεργειακές ανάγκες) και μειώνοντας την λεπτίνη (ορμόνη που έχει σχετιστεί με τη ρύθμιση της όρεξης και του μεταβολισμού). Η έλλειψη ύπνου προκαλεί αυτές της μεταβολικές αλλαγές που έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της όρεξης και την πρόσληψη επιπλέον βάρους.

Ακούγεται ειρωνικό, αλλά η μείωση του ύπνου (που αποτελεί την δραστηριότητα με την λιγότερη ενεργειακή κατανάλωση) οδηγεί στην αύξηση του βάρους. Η πιο προφανής εξήγηση είναι ότι όσο περισσότερο μένουμε ξύπνοι τόσο περισσότερο χρόνο έχουμε για να φάμε. Συνήθως όταν υπάρχει έλλειψη ύπνου οδηγούμαστε στην κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε θερμίδες (π.χ. γλυκά, φαγητά πλούσια σε υδατάνθρακες και λιπαρά). Κι αυτό πιθανότατα να ισχύει για τα παιδιά στη σύγχρονη εποχή όπου ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο που είναι ξύπνια τρώγοντας μπροστά στην τηλεόραση ή στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Ωστόσο οι πιο πρόσφατες απόψεις, θεωρούν ότι η μείωση του ύπνου δεν έχει καμία σχέση με την περισσότερη κατανάλωση τροφής ή τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα, αλλά με τη μείωση του βασικού μεταβολικού ρυθμού.

Ο μεσημεριανός ύπνος μπορεί να είναι ευεργετικός σε καμία περίπτωση όμως δεν αναπληρώνει τον ήδη χαμένο βραδινό ύπνο.

Οι διατροφικές συστάσεις για ένα καλό ύπνο είναι η εξής:

• Τρώτε το τελευταίο σας γεύμα 2-3 ώρες πριν ξαπλώσετε. Αποφύγετε να τρώτε πολύ και να καταναλώνετε πολλά υγρά πριν πέσετε για ύπνο καθώς θα κάνουν τον ύπνος σας λιγότερο άνετο. Τα βαριά και πικάντικα φαγητά προκαλούν δυσπεψίες και στομαχικό κάψιμο που δυσκολεύουν τον ύπνο. Το γάλα ή τα μη καφεϊνούχα αφεψήματα αποτελούν καλή επιλογή.
• Αποφύγετε την κατανάλωση καφεΐνης (όπως καφές, τσάι, σοκολάτα, αναψυκτικά τύπου cola) πριν κοιμηθείτε. Μπορεί να σας κρατήσουν ξάγρυπνους. Η καφεΐνη είναι διεγερτική και παραμένει στο σώμα για 3 έως 5 ώρες κατά μέσο όρο. Ακόμη και αν πιστεύετε ότι η καφεΐνη δεν σας επηρεάζει, μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα του ύπνου σας.
• Αποφύγετε την νικοτίνη καθώς είναι και αυτή διεγερτική. Η νικοτίνη μπορεί να σα δυσκολέψει να αποκοιμηθείτε και να προκαλέσει εφιάλτες, που αποτελεί ένα σημαντικό λόγο να κόψετε το κάπνισμα. Ποτέ μην καπνίζετε στο κρεβάτι!
• Αποφύγετε την κατανάλωση αλκοόλ πριν κοιμηθείτε. Αν και πολλοί θεωρούν το αλκοόλ ηρεμιστικό, μπορεί να οδηγήσει σε έναν ύπνο λιγότερο ξεκούραστο.
• Ασκηθείτε συστηματικά. Είναι καλύτερο να ολοκληρώσετε την άσκησής μερικές ώρες πριν τον ύπνο. Γενικά η συστηματική άσκηση είναι ευεργετική και στον ύπνο. Ωστόσο η σποραδική ή η άσκηση λίγο πριν τον ύπνο έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το σώμα βρίσκεται σε διέγερση, ανεβαίνει η θερμοκρασία του σώματος και χρειάζεται περίπου 6 ώρες για να πέσει. Καλό είναι η άσκηση να απέχει τουλάχιστον 3 ώρες από την ώρα του ύπνου. Η απογευματινή άσκηση είναι ο καλύτερο τρόπος για έναν ήρεμο ύπνο.

πηγή: www.iatronet.gr

Βάζουμε ένα κατοικίδιο στη ζωή μας με συναίσθημα και λογική

Μας πέρασε η σκέψη πως θέλουμε να πάρουμε ένα ζωάκι; Πριν το κάνουμε, προετοιμαζόμαστε και ανακαλύπτουμε αν το ζωάκι που θα υιοθετήσουμε ταιριάζει με τον τρόπο ζωής μας.

Σε γενικές γραμμές πρέπει να γνωρίζουμε ότι:
  - Τα σκυλιά είναι πολύ κοινωνικά και κάνουν τα πάντα για την οικογένειά τους. Αν δεν μπορούμε να αφιερώσουμε ώρες για να μεγαλώσουμε και να εκπαιδεύσουμε το κουτάβι, τότε δεν πρέπει να πάρουμε σκύλο.
 - Οι γάτες είναι πιο ανεξάρτητες. Χρειάζονται συχνό βούρτσισμα, αρκετά παιχνίδια και τα χάδια του ιδιοκτήτη τους.
Όλα τα ζώα χρειάζονται καθημερινή φροντίδα και προσοχή. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να έχουν ανθρώπους που θα συνεχίσουν να ενδιαφέρονται γι' αυτά σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να προσφέρουμε ένα καλό σπίτι σε κάποιο ζώο, υπάρχουν δεκάδες σκύλοι και γάτες που μας περιμένουν να τα υιοθετήσουμε. Διαλέγουμε το ζώο που μας ταιριάζει, ανάλογα με τις συνήθειές μας, τον τρόπο ζωής μας, τις προτιμήσεις μας και τον χαρακτήρα του ζώου και τον δικό μας!
Το σίγουρο πάντως είναι ότι από ένα κατοικίδιο θα κερδίσουμε αγάπη και συντροφιά, ενώ παράλληλα θα μας δώσει την ευκαιρία για δραστηριότητες και άσκηση έξω από το σπίτι.
Πριν πάρουμε ένα ζώο, πρέπει να υπολογίσουμε κάποια από τα ιδιαιτέρα δεδομένα μας. Για παράδειγμα, το μέγεθος του σπιτιού μας παίζει ρόλο στην επιλογή αντίστοιχα του μεγέθους του κατοικιδίου. Επίσης, αν υπάρχουν παιδιά, είναι σημαντικό να ελέγξουμε πόσο φιλική προς αυτά είναι η ράτσα που θα επιλέξουμε. Επιπλέον, ο τρόπος ζωής μας θα πρέπει να μας αφήνει ελεύθερο χρόνο για το κατοικίδιο μας. Για όλους αυτούς τους λόγους, ως μελλοντικοί ιδιοκτήτες τους ζώου είναι χρήσιμο να λάβουμε υπ' όψιν τα παρακάτω:
1. Το ζωάκι που θα υιοθετήσουμε έχει ανάγκες που θα πρέπει να καλύψουμε. Έτσι, θα χρειαστεί να διαθέσουμε αρκετές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο μας για τη φροντίδα του.
2. Είναι σημαντικό, επίσης, να οργανώσουμε ένα συγκεκριμένο χώρο στο σπίτι μας όπου θα τρώει και θα κοιμάται.
3. Μία άλλη καλή ιδέα, σχετικά με τη φροντίδα του κατοικίδιου μας, είναι να συζητηθεί μεταξύ των μελών της οικογένειάς μας το ενδεχόμενο της διανομής-ανάληψης κάποιων υποχρεώσεων.
4. Θα πρέπει να είμαστε αρκετά οργανωτικοί για τις περιπτώσεις που θα χρειαστεί να πάμε διακοπές. καλό θα είναι να παίρνουμε και το ζωάκι μαζί μας.
5. Θα πρέπει να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας πιο συχνές δραστηριότητες καθαριότητας, όπως σκούπισμα, ξεσκόνισμα κ.λπ.
6. Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή το ζωάκι μας θα αρρωστήσει και θα χρειαστεί επί πλέον φροντίδα από εμάς ή κάποιον κτηνίατρο. 
Αν λοιπόν αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι και να του διαθέσουμε το χρόνο και τη φροντίδα που χρειάζεται, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα μας ανταμείψει στο πολλαπλάσιο με την αφοσίωση και την ανιδιοτελή του αγάπη!

Τα κατοικίδια ζώα και ο ανθρώπινος ψυχισμός

Η σκέψη μας για τα ζώα και ιδίως κατοικίδια συνδέεται άρρηκτα και αυτομάτως με το γεγονός ότι είναι χαριτωμένα, συμπαθητικά και μας κρατούν συντροφιά. Εκτός από αυτό όμως, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η συνύπαρξη με τα κατοικίδια επηρεάζει βαθιά τον ψυχισμό μας. 

Ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, έχει διαπιστωθεί ότι η ύπαρξη κάποιου κατοικίδιου ζώου είναι, στην κυριολεξία, μάθημα ζωής για το παιδί. Ένα ζωάκι στο σπίτι αποτελεί ένα αληθινό, καθημερινό μάθημα στοργής και ψυχικού "δεσίματος" με ένα άλλο έμβιο ον. Αλλά και πέρα από αυτό, η ύπαρξη ενός σκύλου, μιας γάτας, κάποιου πουλιού ή ψαριών στο οικιακό περιβάλλον καλλιεργεί το αίσθημα της ευθύνης και βοηθά το παιδί να ωριμάσει, καθώς μαθαίνει ότι η συμπεριφορά του πρέπει να είναι συνεπής και σταθερή απέναντι στους οικογενειακούς του φίλους. Με την παρουσία ζώων στο σπίτι το παιδί αντιλαμβάνεται καλύτερα τον κύκλο της ζωής, από τη γέννηση έως το θάνατο. Οι γονείς βέβαια αναρωτιούνται τι θα γίνει αν το ζωάκι αρρωστήσει και πεθάνει, ξεχνώντας ότι αυτό το λυπηρό και οδυνηρό για το παιδί γεγονός αποτελεί μάθημα ζωής, που το εξοικειώνει με την ιδέα της απώλειας και τη σημασία των στενών ψυχικών δεσμών ανεξάρτητα από τη διάρκειά τους.

Μια πρόσφατη έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Βόννης έδειξε ότι η συντροφιά ενός σκύλου βοηθά τα παιδιά να ξεπεράσουν τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούνται από το χωρισμό των γονιών τους. Οι επιστήμονες που μελέτησαν τη συμπεριφορά των παιδιών ένα χρόνο μετά το διαζύγιο των γονιών τους βρήκαν ότι όσα είχαν ένα σκύλο παρουσίαζαν λιγότερο επιθετική συμπεριφορά σε σχέση με εκείνα που δεν είχαν τέτοιου είδους συντροφιά. Επίσης, τα παιδιά που δεν είχαν σκύλο ήταν σε μεγαλύτερο βαθμό οξύθυμα, πεισματάρικα και συμπεριφέρονταν άσχημα (π.χ., φωνές, φασαρία), προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή των γύρω τους.

Η Δρ Τάνια Χοφ, ψυχολόγος στην ομάδα επιστημόνων που μελέτησαν τη συμπεριφορά των 150 παιδιών που έλαβαν μέρος στην έρευνα, ερμηνεύοντας τα ευρήματα είπε ότι πιθανότατα η παρουσία ενός σκύλου βοηθά το παιδί των χωρισμένων γονιών να αισθάνεται σιγουριά και ασφάλεια, συνεισφέροντας έτσι στη σταθεροποίηση της συμπεριφοράς του και αποτρέποντας τις απότομες μεταπτώσεις στη διάθεσή του. Η Δρ Χοφ, όμως, επισημαίνει ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα της συντροφιάς ενός σκύλου είναι ορατά, όταν αποτελεί μέλος της οικογένειας για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν είναι μια ξαφνική προσθήκη στη σύνθεσή της λίγο πριν από το διαζύγιο.

Η συντροφιά που προσφέρει ένα κατοικίδιο ζώο ωφελεί επίσης τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ειδικότερα για τα παιδιά, ένα ζώο αποτελεί -κατά κάποιον τρόπο- μια μορφή μοντέλου προς μίμηση. Η ψυχική σύνδεση του παιδιού με ειδικές ανάγκες με το κατοικίδιο, μέσω της καθημερινής επαφής με αυτό αποτελεί ένα είδος κοινωνικοποίησης, ενώ προσφέρει και μια μορφή επικοινωνίας με το περιβάλλον.

Ωστόσο, και η τρίτη ηλικία έχει σημαντικές ψυχολογικές και κοινωνικές ωφέλειες από τη συντροφιά ενός κατοικίδιου. Ύστερα από έρευνες που έκανε η κοινωνική ψυχολόγος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Δρ Έλεν Λανγκ, σε τρόφιμους γηροκομείων, ανακάλυψε ότι οι ηλικιωμένοι που φρόντιζαν ένα κατοικίδιο ζώο ήταν πιο χαρούμενοι, πιο δραστήριοι και πιο ενεργητικοί σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν κάτι ανάλογο.

Η συντροφιά ενός κατοίκιδιου χάρισε όμορφο νόημα στη ζωή τους, αποτελώντας ένα είδος απασχόλησης και γεμίζοντας τις ημέρες τους. Τους έδωσε τη χαρά της προσδοκίας (π.χ., να δουν και να παίξουν μαζί του, να το φροντίσουν) και τους βοήθησε να υιοθετήσουν μια πιο αισιόδοξη και χαρούμενη στάση ζωής. Σε αντίθεση με αυτούς, οι ηλικιωμένοι που δεν είχαν ένα κατοικίδιο παρουσίαζαν βαρυθυμία, μελαγχολία και κατήφεια. Επίσης ήταν λιγότερο δραστήριοι και πιο αρνητικοί απέναντι στη ζωή.

Η συντροφιά των ζώων, λοιπόν, δεν ομορφαίνει απλώς τη ζωή μας, αλλά της δίνει νόημα και αποτελεί πηγή χαράς. Συνεισφέρει με ποικίλους τρόπους στη θετική διαμόρφωση του ψυχισμού και της διάθεσής μας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι ένα κατοικίδιο αποτελεί ευθύνη και θα πρέπει να αναλάβουμε τη φροντίδα του διασφαλίζοντας την καλή φυσική αλλά και ψυχολογική κατάσταση του ίδιου του ζώου.

πηγη: http://www.noikokyra.gr/

Πρόταση για ταινία no2

'Εχω παρατηρήσει τελευταία, πως ο Ευρωπαικός κινηματογράφος τελικά έχει πολύ ζουμί. Οι ταινίες έχουν καλό σενάριο, πολύ καλή σκηνοθεσία και φωτογραφία και δεν θα δείς το πολυφορεμένο αμερικάνικο στύλ.

Την προηγούμενη φορά πρότεινα μια ισπανική ταινία, "Το κελί 211". Αυτή την φορά ταξιδεύουμε προς τη Γερμανία. Μιλάω για την ταινία "Die Welle" (Το κύμα), παραγωγή του 2008 από τον νεότατο σκηνοθέτη Dennis Gansel.

Here's the story:

Σε ένα λύκειο της Γερμανίας οι καθηγητές αναλαμβάνουν να διδάξουν από μια ιδεολογία ο καθένα. Ένας από αυτούς, ο καλύτερος και πιο φιλικός με τους μαθητές του αναλαμβάνει να διαδάξει για την δικτατορία. Ο τρόπος του όμως είναι ανορθόδοξος καθώς εφαρμόζει δικτατορία στην κυριολεξία μέσα στην τάξη. Οι μαθητές του στην αρχή φαίνεται να αρνούνται πως μπορεί να επανέλθει η δικτατορία ως καθεστώς. Παρόλα αυτά η τροπή που πέρνει η εφαρμογή αυτού του τρόπου διδασκαλίας αποδεικνύει το αντίθετο.

Αξιόλογη ταινία και αρκετά διδακτική. Δείχνει πως μπορεί ένας άνθρωπος να υποτάξει ένα σύνολο παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως αρχηγό και τις στρατηγικές του ως την μόνη λύση.

Enjoy!

Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις [02]

"Το κάθε μονοπάτι είναι ένα από εκατομμύρια μονοπάτια. Γι' αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι ένα μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να το ακολουθήσεις, δεν χρειάζεται να το ακολουθήσεις, δε χρειάζεται να το ακολουθήσεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Κάθε μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. 

Δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τους άλλους αν το παρατήσεις, αφού έτσι σου λέει η καρδιά σου να κάνεις. Όμως η απόφαση σου να μείνεις στο μονοπάτι ή να φύγεις πρέπει να είναι ελεύθερη από φόβο ή φιλοδοξία. Σε προειδοποιώ: κοίταξε καλά και προσεκτικά το κάθε μονοπάτι. Δοκίμασε το όσες φορές το νομίζεις απαραίτητο. 

Μετά κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου αυτό το ερώτημα: Έχει καρδιά αυτό το μονοπάτι; Όλα τα μονοπάτια που οδηγούν ίδια είναι. Δεν οδηγούν πουθενά. Υπάρχουν μονοπάτια που οδηγούν μέσα από το λόγγο ή μέσα στο λόγγο ή κάτω από το λόγγο. Το μόνο ερώτημα είναι αν αυτό το μονοπάτι έχει καρδιά. Αν έχει, τότε είναι καλό. Αν δεν έχει, είναι άχρηστο."

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Λ.ΤΙΦΤ-ΝΤ. ΣΑΛΙΒΑΝ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:

Η ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Αν και υπάρχουν «πλεονεκτήματα» για το άτομο που διακηρύσ­σονται ως αιτία για την συμμετοχή του στο δράμα του νόμου, αυτοί που υποβάλλουν τα χαρτιά τους για να γίνουν όργανα του νόμου, γρήγορα ανακαλύπτουν ότι οι ίδιοι έχουν γίνει αντικείμενα, άτομα δηλαδή προς χρήση. Σύντομα, βρίσκονται στο επίκεντρο διαδικα­σιών τις οποίες κανείς δεν φαίνεται να έχει δημιουργήσει άμεσα. Αλυσοδένονται σε συρτάρια με φακέλους, σε βιβλιοθήκες, σε χαρτιά που θεωρούν ασήμαντα για τις λειτουργίες της ζωής. Διαθέτουν ελά­χιστο έλεγχο πάνω στο είδος των υποθέσεων ή των θεμάτων με τα οποία ασχολούνται. Ανακαλύπτουν ότι οι ιδέες, η ενημέρωση και τα επιχειρήματά τους, αλλοιώνονται σε καταστροφικό βαθμό ή χρησι­μοποιούνται με τρόπους που προσβάλλουν το περί ηθικής και δικαίου αίσθημά τους. Στο σενάριο του δράματος της εξουσίας και των τελετουργιών της, ο δικηγόρος υποβιβάζεται στον ρόλο του ανίκανου και του άψυχου. Ορισμένοι, εν τούτοις, συνειδητοποιούν την παράλυσή τους και αρχίζουν να κινητοποιούνται για να αξιο­ποιήσουν διαφορετικά τις ικανότητές τους. Αρνούνται πλέον να χειραγωγούνται και θέλουν να αναμιχθούν στην κοινωνική ζωή μ’ έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Όμως, όσο η νομική πρακτική στην υπηρεσία της προστασίας των ισχυρών είναι ασφαλισμένη, άλλο τόσο είναι και γραφειοκρατικοποιημένη, ελεγχόμενη και εξει­δικευμένη. Μια τέτοια απαγκίστρωση, μια τέτοια συγκρουσιακή λύση, δεν αποτρέπει την προσαρμογή, το βόλεμα και την θεσμο­ποίηση.

Η εξουσία, νόμιμη και γραφειοκρατική, φυλακίζει καταστροφικά όλες τις πλευρές της ζωής μέσα στον ζουρλομανδύα της πραγματικό­τητας της καθολικής συναίνεσης. Η πνευματική της μορφή είναι το νεκρό δόγμα (ο νόμος), ενώ η φυσική της η ωμή βία. Οι σκοποί της εξουσίας, δηλαδή ο έλεγχος της ελευθερίας των άλλων, θέτουν την σφραγίδα τους στους υποστηρικτές της, κάνοντάς τους «ηλίθιους και κτηνώδεις, ακόμη και αν αρχικά ήταν προικισμένοι με τα καλύτερα χαρίσματα. Κάποιος που μοχθεί συνεχώς για να περιορίσει τα πάντα σε μια ιεραρχική, μηχανική τάξη πραγμάτων, γίνεται τελικά κι ο ίδιος μια μηχανή και χάνει κάθε ανθρώπινο συναίσθημα». Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιες οι λειτουργίες που υπηρετούν την εξουσία μπο­ρούν να αποκτήσουν μια απελευθερωτική διάσταση –ως άνθρωποι αρχίζουν να απελευθερώνονται από την μηχανή της εξουσίας και να την υπονομεύουν, αποκαλύπτοντας τι πραγματικά είναι το εξουσια­στικό σύστημα, τσακώνοντας τον ληστή επ’ αυτοφώρω, απελευθε­ρώνοντας τον υπηρέτη από μια φορτωμένη με αλυσίδες καριέρα.

Αυτές οι διαλεκτικές διαδικασίες ισχύουν για όλους τους υπηρέ­τες της εξουσίας, οι δραστηριότητες των οποίων εμπίπτουν στην σφαίρα της καταστροφής: τους εξωτερικούς «απονομείς της δικαιο­σύνης» –στρατιώτες, στρατιωτικούς γραφειοκράτες, διπλωμάτες, ακολούθους, συμβούλους, προβοκάτορες, ιεραπόστολους, «ξένους υπηρέτες» και προσωπικό του τύπου των «ειρηνευτικών» σωμάτων– και τους υπηρέτες του κράτους-πρόνοιας –αστυνομικούς, δικηγό­ρους, δικαστές, εισαγγελείς, δεσμοφύλακες, φύλακες, κοινωνικούς λειτουργούς, επιστήμονες και δασκάλους. Όλοι πρέπει να αρχίσουν να ασχολούνται με το νόημα του κοινωνικού τους ρόλου και της κοινωνικής τους συνείδησης, διότι όλοι είναι αλυσοδεμένοι στο εξουσιαστικό οικοδόμημα σαν υπηρέτες οι οποίοι, με την σειρά τους, αλυσοδένουν άλλους.

Οι αστυνομικοί, για παράδειγμα, αντιμέτωποι με το άμεσο καθή­κον να εκτελούν την βρομοδουλειά του εξουσιαστικού οικοδομήμα­τος, φορτώνονται με τρομερά προβλήματα που αφορούν τον γάμο και τις σχέσεις τους και εγκαταλείπουν την δουλειά τους με έναν εκπληκτικό ρυθμό. Αν παραμείνουν, ή γίνονται «μαλακοί», υιοθετώ­ντας έναν μη εξαναγκαστικό, υποβοηθητικό προσανατολισμό απένα­ντι στα προβλήματα με τα οποία οι άνθρωποι τους αντιμετωπίζουν, ή γίνονται κτηνώδεις, πωρωμένοι, ρατσιστές, αδιάφοροι και απάνθρω­ποι απέναντι σ’ αυτούς που αστυνομεύουν, στον εαυτό τους, στα παιδιά τους, σε όλους μας. Εντός των ορίων και των δύο μορφών προσαρμογής στην ιεραρχία, συμμετέχουν στην καταστροφή την οποία έχει ως αποστολή η υπηρεσία επιβολής του νόμου. Αποτελούν τα αλυσοδεμένα όργανά της, ενώ, όσο παραμένουν παγιδευμένοι στον ιστό της, είναι ανίκανοι να ξεπεράσουν τις υποχρεώσεις της δουλείας.

Παρομοίως, σύμφωνα με τις εμπειρίες του Κροπότκιν και του Μπέρκμαν, υπάρχουν φύλακες που η φυλακή τούς κακοποιεί όπως και τους κρατούμενους. Αν παραμείνουν φύλακες, γίνονται μικρο­πρεπείς, ραδιούργοι, σαδιστές, τυπολάτρες, αυταρχικοί, αλυσοδεμέ­νοι με τα ίδια σίδερα και κλειδιά που χρησιμοποιούν για να δένουν άλλους. Απανθρωποποιούνται σε τέτοιο βαθμό ώστε και οι ίδιοι γίνονται αντικείμενα των καταπιεστικών σκέψεων και πράξεών τους. Επιβεβαιώνοντας το γεγονός αυτό, ο Ζιμπαρντό, στο δραματικό του Πείραμα της Φυλακής Στάνφορντ, έδειξε ότι «φυσιολογικοί» φοιτη­τές, με το να γίνουν «φύλακες», γρήγορα απανθρωποποιήθηκαν εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο μεταχειρίζονταν τους «πειραματι­κούς» κρατούμενους. Όλοι οι συμμετέχοντες ανακάλυψαν ότι η κουλτούρα της φυλακής είναι καταστροφική και κτηνώδης. Ο ίδιος ο Ζιμπαρντό, όταν συνειδητοποίησε ότι είχε γίνει δεσμοφύλακας, κυριεύτηκε από τύψεις.

Επίσης πολλοί δάσκαλοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα κοινωνικού «εγκλεισμού», καθώς αδιάκοπα πασχίζουν να υποχρεώσουν τους μαθητές να μάθουν τυποποιημένα δεδομένα, να αφομοιώσουν κον­σερβοποιημένη γνώση και να σκέπτονται σύμφωνα με την μία και μοναδική σωστή «λογική». Μέσα στο αμφιθέατρο, στην τηλεόραση, ή με την μηχανή, ο φοιτητής μεταβάλλεται σε αριθμημένο αντικεί­μενο, σε ανώνυμη οντότητα, ενώ η τιμή που πληρώνεται για την απόκτηση κρατικού επαγγελματικού διπλώματος, είναι η ανθρωπιά του. Τόσο οι καθηγητές όσο και οι φοιτητές αχρηστεύονται ως άνθρωποι, γίνονται απρόσιτοι, απόμακροι και εσωστρεφείς. Η εκπαι­δευτική διαδικασία συνήθως διαχωρίζεται από την πραγματικότητα του καθενός· είναι αφηρημένη εξ αιτίας της μορφής και του εξανα­γκαστικού της χαρακτήρα, και αδιάφορη για την ζωή και την ελευ­θερία όσων μετέχουν σ’ αυτήν.

Οι επιστήμονες είναι ομοίως παγιδευμένοι μέσα σ’ αυτήν την διαδικασία «εγκλεισμού». Ο επιστήμονας, πνευματικά ματαιόδοξος και ποταπός εξ αιτίας της δύναμής του πάνω στα «πράγματα» (χη­μικά στοιχεία, πετρώματα) και σε άλλες «μορφές ζωής» (φυτά, λου­λούδια, ποντίκια, πρωτεύοντα θηλαστικά), θεωρεί ευπρόσδεκτη την επέκταση της εφαρμογής των ίδιων πειραμάτων πάνω σε ανθρώπους. Τα πειράματα, είτε πρόκειται για ουσίες που προκαλούν αλλαγή της ταυτότητας, για εξολόθρευση μέσω χημικού ή βιολογικού πολέμου, για οικονομίες κουπονιών, ηλεκτρο- ή χημειοθεραπείες, για τεχνο­λογία «έξυπνων» πυραύλων ή για κοινωνικο-εισοδηματικο-στεγα­στικές πολιτικές, όλα είναι σχεδιασμένα για να διευθύνουν και να ελέγχουν άλλους ανθρώπους. Σ’ αυτά ο επιστήμονας ανακαλύπτει ότι παίζει ρόλο του τσιρακιού. Είναι υποταγμένος, όργανο της κυ­ρίαρχης ελίτ. Δεν έχει την δύναμη να προστατέψει τον εαυτό του ώστε να μην γίνει αντικείμενο ή πειραματόζωο.

Η ειρωνεία έγκει­ται στο γεγονός ότι μαθαίνει πως η γνώση δεν είναι ούτε απαλλαγ­μένη από αξίες ούτε ουδέτερη, αλλά είναι μάλλον μια έκφραση του ανθρώπου, ο οποίος αποτελεί και την ουσία της αξίας. Μαθαίνει ότι η πρόσβαση στην γνώση και οι ευκαιρίες να χρησιμοποιήσει την γνώση του, είναι άνισα κατανεμημένες, αποκλίνοντας προς την κατεύθυνση αυτών που διαθέτουν εξουσία.

Αυτό που κάνει ένα άτομο να συμμετέχει σε τέτοιες δραστηριό­τητες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε ουδέτερο, ούτε απαλλαγμένο από αξίες, ούτε άσχετο προς αυτό που κάνει ο οργανισμός που το προσέλαβε. Αν αναζητάς θέσεις εξουσίας, το να είσαι ένας από αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, το να σταδιοδρομείς διευθύ­νοντας άλλους, σε καθιστά συμμέτοχο στην διαφθορά του κράτους και στην καταπίεση που ασκεί. Το να κάνεις έργο της ζωής σου την άσκηση εξουσίας, είναι σαν να διαιωνίζεις μια καταστροφική για τον άνθρωπο κατάσταση πραγμάτων. Είναι σαν να συμμετέχεις στην κληρονομική μεταβίβαση των ελιτίστικων χαρακτηριστικών της κυρίαρχης τάξης, διότι στον χώρο των εξουσιαστικών οργανισμών πρέπει να αποδεικνύεις συνεχώς την ικανότητα, την ανωτερότητα και την δύναμή σου, αλλιώς θα πανικοβληθείς από τον φόβο ότι θα γίνεις κι ο ίδιος θύμα, ότι θα χάσεις την ταυτότητά σου ή ότι θα σε καταβροχθίσουν. Αλλά αν συνεχίσεις, θα απενεργοποιείς τον εαυτό σου ολοένα και περισσότερο. Η αλληλοβοήθεια, η πρωτοβουλία και οι ζωτικές αποφάσεις, θα συνεχίσουν να μονοπωλούνται από τους ισχυρούς. Ο Γκούντμαν γράφει:

«Όσο πιό ηλίθιος και απερίσκεπτος γίνεται ο λαός, τόσο η κυ­βέρνηση αυξάνει σε μέγεθος και σε ισχύ, και αντιστρόφως».

Αν αναζητάς θέσεις εξουσίας, δηλαδή να αποφασίζεις γι’ άλλους, γίνεσαι εγκληματίας. Το να εποπτεύεις, να διαφεντεύεις, να κατα­γράφεις, να ταξινομείς, να αποτιμάς, να διατάζεις να αποκαθιστάς κοινωνικά, να απελευθερώνεις υπό όρους, να εκτελείς, να κατασκο­πεύεις ή να χαφιεδίζεις, σε κατατάσσει σίγουρα στον τύπο του κατό­χου εξουσίας. «Όποιος προσπαθεί να ελέγχει κάποιον άλλον, είναι ένα αφεντικό, ένας επιτιθέμενος, ένας εισβολέας· επιπλέον, η φύση μιας τέτοιας εισβολής δεν αλλάζει, είτε γίνεται από έναν άνθρωπο πάνω σ’ έναν άλλον, σύμφωνα με τον συνηθισμένο τρόπο ενός κοι­νού εγκληματία, είτε από έναν άνθρωπο πάνω σε όλους τους άλλους, όπως συμβαίνει με τον απόλυτο μονάρχη, είτε από όλους τους ανθρώπους πάνω σε έναν, όπως συμβαίνει με την σύγχρονη δημο­κρατία.» Τα δεινά που προκαλεί ένας υπηρέτης της εξουσίας, ένας «εγκληματίας» ή ένας «κυβερνήτης», έχουν έναν κοινό παρονομα­στή. (Σ.τ.σ.: Δεν ισχυριζόμαστε ότι οι πράξεις που τα κράτη ορίζουν ως έγκλημα είναι καθ’ εαυτές επιζήμιες ή ηθικά άδικες. Για παρά­δειγμα, μπορεί να είναι παράνομο αλλά δεν είναι ούτε βλαβερό, ούτε άδικο για έναν μαύρο το να ταξιδεύει ελεύθερα σε μια νοτιοαφρικα­νική πόλη.) Όλα αποτελούν παραβιάσεις της ατομικής ή προσωπικής ελευθερίας.

Ωστόσο, τα δεινά που προκαλεί το κράτος και εκείνα που προκαλεί η ποινική κύρωση, είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που προκαλούν τα συνηθισμένα αδικήματα. Τα μαρτύρια, η απαν­θρωποποίηση, η ψυχολογική και ηθική ζημιά της φυλάκισης, ξεπερ­νούν κατά πολύ την ζημιά από τα συνηθισμένα αδικήματα. Τα μαρ­τύρια, οι εκτοπίσεις, τα εγκαύματα, οι θάνατοι και η αιματοχυσία του πολέμου, ξεπερνούν κατά πολύ το αίμα όλων μαζί των «εγκλη­μάτων» στους δρόμους. Η αθλιότητα, η πείνα, η αποικιοποίηση και η εξάντληση των πόρων που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό, υπερ­βαίνουν κατά πολύ τα κακά της κοινής κλοπής. Το γεγονός ότι τα προηγούμενα καλύπτονται σκόπιμα από τον μύθο, επιτείνει την ζημιά που προκαλείται από αυτά.

Πρόταση για ταινία no1

Τι θα δούμε σήμερα; Αρκετές ειδήσεις είδαμε για αυτή την εβδομάδα και σήμερα το βράδι πρέπει να προετοιμαστούμε ψυχολογικά και σωματικά για τον αυριανό εμφύλιο πόλεμο.
Θα κάνω μια πρόταση λοιπόν για μια ταινία που είδα πριν τρείς περίπου μήνες στα πλαίσια της κατάληψης του ΤΕΙ Ρεθύμνου (πρέπει να επαινέσω τα παιδιά κάνουν φοβερές επιλογές).



Ο λόγος για την ταινία Celda 211 (Κελί 211). Πρόκειται για μια Ισπανική παραγωγή του 2009 με πρωταγωνιστές τους Luis Tosar και Alberto Ammann.



Η ιστορία δύο ανδρών σε διαφορετικές πλευρές σε μια εξέγερση φυλακής. Ό ένας, ο πιό επικίνδυνος φυλακισμένος της φυλακής και ο άλλος νεόφερτος φύλακας που επρόκειτο να πιάσει δουλειά στη φυλακή τη μέρα της εξέγερσης. Ταινία σκληρή, διδακτική που αγγίζει τον θεατή σε πολλά σημεία της καθώς θίγει θέματα κοινωνικά, πολιτικά αλλά και θέματα ηθικής. Μια από τις πιό αγαπημένες ταινίες των τελευταίων χρόνων κατά τη γνώμη μου...

Popcorn, coca c**l* (censored) και φύγαμε!


Α και μην ξεχνάμε...αύριο στους δρόμους.

Ενθυμούμενοι έναν αγαπημένο συγγραγέα: H.P. Lovecraft

Ο Λάβκραφτ γεννήθηκε στις 20/08/1990 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ. Ο πατέρας του, Ουίνφιλντ Σκοτ Λάβκραφτ, ήταν πλασιέ κοσμημάτων και πολύτιμων λίθων. Η μητέρα του ήταν η Σάρα Σούζαν Φίλιπς Λάβκραφτ, της οποίας οι πρόγονοι ήταν από τους πρώτους αποικιστές της Μασαχουσέτης στα 1630. Οι δυο τους παντρεύτηκαν στα 30 τους, κάτι πολύ ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή, ενώ ήταν ο πρώτος γάμος και για τους δύο. Ο Χάουαρντ ήταν μοναχοπαίδι. Όταν ήταν τριών ετών, ο πατέρας του υπέστη οξύ ψυχωτικό επεισόδιο κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Σικάγο. Ενώ επέστρεψε στο Πρόβιντενς, ποτέ δεν επέστρεψε στο σπίτι του: διαγνώστηκε ότι υπέφερε από παραλυτική παράνοια και παρέμεινε νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο Μπάτλερ μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Λάβκραφτ έγραφε φανταστική λογοτεχνία ως νεαρός, αλλά μετά την παραμέρισε για χάρη της ποίησης και τον δοκιμίων. Τελικά, επέστρεψε στην φανταστική λογοτεχνία το 1917 με πιο καλογραμμένα διηγήματα όπως Ο Τάφος και ο Δαγών. Το τελευταίο ήταν το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε, όταν εμφανίστηκε στο Weird Tales το 1923. Οι μακροσκελείς και συχνές του επιστολές τον κατέστησαν έναν από τους μεγαλύτερους επιστολογράφους του 20ου αιώνα. Μεταξύ των αλληλογράφων του ήταν και οι τότε νεαροί Φόρεστ Τζ. Άκερμαν, Ρομπερτ μπλάκ (Ψυχώ) και Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ (Κόναν ο Βαρβαρος)

Η μητέρα του Λάβκραφτ εισήχθη και εκείνη στο νοσοκομείο Butler, όπου και πέθανε μετά από χειρουργικές επιπλοκές στις 21/05/1821.

Λίγο αργότερα έλαβε μέρος σε ένα συνέδριο ερασιτεχνών δημοσιογράφων όπου και γνώρισε την Σόνια Γκρην. Ήταν Ουκρανή-Εβραία, γεννημένη το 1823 και μεγαλύτερη του Λάβκραφτ κατά 7 χρόνια. Παντρεύτηκαν το 1924. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, έναν τόπο που ο Λάβκραφτ ποτέ δεν μπόρεσε να ανεχθεί. Τελικά χώρισαν κοινή συναινέσει και ο Λάβκραφτ επέστρεψε στο Πρόβιντενς, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.

Η περίοδος μετά την επιστροφή του στο Πρόβιντενς (που ήταν και η τελευταία δεκαετία της ζωής του) ήταν η πιο δημιουργική του περίοδος του Λάβκραφτ. Κατά αυτή την περίοδο έγραψε τα περισσότερα από τα πιο γνωστά του διηγήματα για τις δημοφιλέστερες εκδόσεις pulp εκείνης της εποχής, όπως επίσης και τα μυθιστορήματα Η περίπτωση του Τσάρλς Ντέξτερ Ουόρντ και Στα βουνά της τρέλας. Συχνά εργαζόταν ως διορθωτής έργων άλλων συγγραφέων ενώ άλλοτε συνέγραφε για χάρη άλλων.

Παρ' όλες όμως τις συγγραφικές του προσπάθειες, η οικονομική του κατάσταση χειροτέρεψε. Αναγκάστηκε να μετακομίσει μαζί με την θεία του σε ακόμα μικρότερο σπίτι. Η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ τον επηρέασε βαθιά. Το 1936 του διαγνώστηκε καρκίνος του εντέρου, ενώ διαπιστώθηκε ότι είχε πρόβλημα υποσιτισμού. Έζησε μέσα σε συνεχείς πόνους μέχρι τον θάνατό του τον επόμενο χρόνο 1937 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ.

Συχνά στον τάφο του Λάβκραφτ στο Νεκροταφείο Σουάν Πόιντ στο Πρόβιντενς θα βρει κανείς συνθήματα γκράφιτι με την γνωστότερη ρίμα από το διήγημά του Το κάλεσμα του Κθούλου (αρχικά από το Η Πόλη χωρίς Όνομα):

"That is not dead which can eternal lie,

And with strange aeons even death may die."

"Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια κείται,"

"Κι ίσως έρθουν παράξενες εποχές, όταν ακόμη και ο θάνατος θα πεθάνει"

Η επιγραφή που διάλεξε ο Lovecraft για τον εαυτό του, παρόλ'αυτά, είναι:

Howard Philips

Lovecraft

AUGUST 20, 1890,

MARCH 15, 1937.

"I AM PROVIDENCE"

Laeta; A Lament by H. P. Lovecraft

How sad droop the willows by Zalal's fair side,

Where so lately I stray'd with my raven-hair'd bride;

Ev'ry light-floating lily, each flow'r on the shore,

Folds in sorrow since Laeta can see them no more!

Oh blest were the days when in childhood and hope

With my Laeta I rov'd o'er the blossom-clad slope,

Plucking white meadow-daisies and ferns by the stream,

As we laugh'd at the ripples that twinkle and gleam.

Not a bloom deck'd the mead that could rival in grace

The dear innocent charms of my Laeta's fair face;

Not a thrush thrill'd the grove with a carol so choice

As the silvery strains of my Laeta's sweet voice.

The shy nymphs of the woodlands, the fount, and the plain,

Strove to equal her beauty, but strove all in vain;

Yet no envy they bore her, while fruitless they strove,

For so pure was my Laeta, they could only love!

When the warm breath of Auster play'd soft o'er the flow'rs,

And young Zephyrus rustled the gay scented bow'rs,

Ev'ry breeze seem'd to pause as it drew near the fair,

Too much aw'd at her sweetness to tumble her hair.

How fond were our dreams on the day when we stood

In the ivy-grown temple beside the dark wood;

When our pledges we seal'd at the sanctify'd shrine,

And I knew that my Laeta forever was mine!

How blissful our thoughts when the wild autumn came,

And the forests with scarlet and gold were aflame;

Yet how heavy my heart when I first felt the fear

That my starry-eyed Laeta would fade with the year!

The pastures were sere and the heavens were grey

When I laid my lov'd Laeta forever away,

And the river god pity'd, as weeping I pac'd

Mingling hot bitter tears with his cold frozen waste.

Now the flow'rs have return'd, but they bloom not so sweet

As in days when they blossom'd round Laeta's dear feet;

And the willows complain to the answering hill,

And the thrushes that once were so happy are still.

The green meadows and groves in their loneliness pine,

Whilst the dryads no more in their madrigals join,

The breeze once so joyous now murmurs and sighs,

And blows soft o'er the spot where my lov'd Laeta lies.

So pensive I roam o'er the desolate lawn

Where we wander'd and lov'd in the days that are gone,

And I yearn for the autumn, when Zalal's blue tide

Shall sing low by my grave and the lov'd Laeta's side

ELFEN LIED: Ένα από τα πιό ωραία anime των τελευταίων χρόνων

Άνιμε αποκαλούμε εμείς οι πιό δυτικοί, τα Ιαπωνικά κινούμενα σχέδια. Αυτά που έβλεπες στην τηλεόραση με τα μεγάλα μάτια, τα απίστευτα σώματα και μαλλιά. Τα κοριτσάκια κούκλες, τα αγοράκια κούκλες και αυτά.

Από όσα ξέρω για τα άνιμε τα περισσότερα από αυτά είναι κάθε άλλο παρά παιδικά. Σε οδηγούν σε ένα κόσμο μαγικό, σε ένα κόσμο τρελαμένο. Δεν μπορείς να διανοηθείς ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να σκέφτηκε να δημιουργήσει κάτι τέτοιο (αν λάβουμε υπόψην, το στόρυ που έχουν τα περισσότερα).

Επείδη λοιπόν δεν είναι ο σκοπός μου να μιλήσω γενικά για τα άνιμε, θα μπώ στο ψητό/ βραστό/ κοκκινιστό, ότι τραβάει η όρεξη σας. Θα μιλήσω για ένα συγκεκριμένω και πρόσφατο υπεραγαπημένo μου.

Το ΥΠΕΡΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Elfen Lied

Here's the story:

Η Lucy (ルーシー Rūshī) είναι ένα κορίτσι Diclonius γύρω στα δεκαοχτώ. Τρέφει ιδιαίτερο μίσος για το ανθρώπινο είδος λόγω της ρατσιστικής συμπεριφοράς που δέχτηκε όταν ήταν μικρή από τους γύρω της. Έτσι κυριολεκτικά κομματιάζει όποιον άνθρωπο βρεθεί στο δρόμο της με τους "βέκτορες" της. Ο μόνος άνθρωπος που αρνείται να σκοτώσει είναι ο Kohta - ο παιδικός της φίλος - όπου είναι ερωτευμένη μαζί του.
Στα παιδικά χρόνια η Lucy είναι ένα μικρό κορίτσι που ζει σε ένα ορφανοτροφείο, αλλά τα υπόλοιπα παιδιά την αποφεύγουν καθώς έχει κέρατα! Επίσης δεν μπορεί να αποφύγει τα αρνητικά σχόλια και τις κακόγουστες "φάρσες" από μερικούς συμμαθητές της. Κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχειλίζει· ένας καινούριος χαρακτήρας της Lusy βγαίνει στην επιφάνεια και με απάνθρωπο τρόπο σκοτώνει όλα τα παιδιά του ορφανοτροφείου. Είναι σίγουρη πως δεν θα ξαναεμπιστευτεί κανέναν μέχρι που τυχαία συναντάει τον Kohta, ένα παιδί που της φέρεται ευγενικά, δίχως να την κρίνει διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους. Ίσως η φιλία τους να κράτησε μερικές μέρες αλλά χάραξε ανεξίτηλα την ζωή και των δύο. Η Lucy έχει ερωτευτεί τον Kohta, και βλέποντας την ξαδέρφη του, Yuka, να τον αγκαλιάζει ζηλεύει. Νιώθει ξανά προδομένη και σκοτώνει όποιον τύχει να βρεθεί στον δρόμο της, μεταξύ αυτών την μικρή αδερφή και τον πατέρα του Kohta. Αυτό το γεγονός του προκαλεί τέτοιο σοκ που του δημιουργεί ένα κενό μνήμης γι' αυτή την περίοδο της ζωής του. Δέκα χρόνια μετά, η Lucy προσπαθεί να το σκάσει από τις ειδικές πειραματικές εγκαταστάσεις που αφορούν το είδος της, Diclonius. Τελικά, σφαίρα πολυβόλου την τραυματίζει στο κρανίο και πέφτει στην θάλασσα, έχοντας χάσει τις αισθήσεις της. Το επόμενο πρωί, ο Kohta, φοιτητής πλέον, μαζί με την ξαδέρφη του, Yuka, έκαναν βόλτα στην παραλία και την βρίσκουν γυμνή και με αίματα στο κεφάλι της, και το χειρότερο; με αμνησία! Αυτοι φυσικά δεν την αναγνωρίζουν, την φιλοξενούν στο σπίτι τους. Ο Kohta της δείχνει ενδιαφέρον, και η Yuka με τη σειρά της ζηλεύει. Οι επιστήμονες του εργαστηρίου δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια και την αναζητουν στην περιοχη. Ο Kohta και η Yuka καταλαβαίνουν ότι η Lucy καταζητείται και την προστατεύουν όσο καλύτερα μπορούν...

Όλη η σειρά είναι βαμμένη στο αίμα με έντονες συγκινητικές στιγμές αγάπης και μίσους με απροκάλυπτο γυμνό. Επίσης καυτηριάζει κοινωνικά θέματα, μερικά από αυτά είναι ο ρατσισμός, και η παιδική κακοποίηση και που μπορούν να οδηγήσουν αυτά δίνοντας έτσι ως γενικό μήνυμα της σειράς ότι η βία μπορεί να προκαλέσει μόνο βία. Στα τεχνικά σημεία της σειράς, είναι αρκετά καλά σχεδιασμένη, ειδικά στους κεντρικούς χαρακτήρες. Το σύνολο δένει ένα μόνο μουσικό μοτίβο, δίχως να είναι μονότονη. Η μουσική της σειράς βασισμένη σε ένα λατινικό Γρηγοριανό ψαλμό. Η μουσική, κατανυκτική και συγκινητική, ταιριάζει απόλυτα με αυτά που βιώνουν οι τραγικοί χαρακτήρες της σειράς.

MUST SEE

'Εφτασε η ώρα της εξεταστικής....Τρέξτε να σωθείτε!!!!

Έχω ζήσει μερικές εξεταστικές τα τελευταία χρόνια...και κάθε φορά είναι η ίδια συνταγή από όλους τους φοιτητές σε οποιαδήποτε σχολή!! Το κύριο συστατικό της σούπας είναι φυσικά το άγχος. Άγχος αρχικά να βρεις άτομα που παρακολουθούσαν, άγχος να βρείς την ύλη, άγχος να βρεις σημειώσεις, άγχος να βρεις σοσ από προηγούμενες εξεταστικές, άγχος να βγει το πρόγραμμα να δεις ποια μαθήματα χρωστάς, να κάτσεις να δεις ποια θα δώσεις, και εαν θα προλάβεις να διαβάσεις, άγχος να κάνεις σκονάκια, άγχος να βρείς θέση με τους υπόλοιπους της ομάδας σου στις γεμάτες ήδη αίθουσες (αν και εχεις πάει μια και δύο ώρες πριν), άγχος για τα θέματα και φυσικά άγχος για το εαν πέρασες τελικά το μάθημα (τις περισσότερες των περιπτώσεων)... και το αστείο είναι ότι το άγχος είναι μεταδοτικό. Και χαλαρός να είσαι, μπαίνεις στο τρυπάκι θέλεις δεν θέλεις, βλέποντας όλο το χαμό που γίνεται από τους υπόλοιπους. Έως τώρα, το άγχος φαντάζει σαν τα τέρατα από την παιδική ταινία Μπαμπούλας Α.Ε. Περιμένει ύπουλα μέσα στην ντουλάπα σου, και μόλις χαλαρώσεις λίγο, πετάγεται και σε τρομάζει. Και το μόνο που μπορείς και θες να κάνεις εσύ, είναι να ουρλιάξεις όσο πιο δυνατά γίνεται.

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΥΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ...
ΟΧΙ ΥΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ!!!!!


Σε κάθε εξεταστική, βλέπω τουλάχιστον 10 κοπέλες που 5 λεπτά πριν δώσουν τα θέματα, κοντεύουν να βάλουν τα κλάματα ενώ προσπαθούν να διαβάσουν για 1.000.001η φορά τις σημειώσεις που έχουν. Θα ήθελα να σας παρουσιάσω μερικές συμβουλές σχετικά με το πως να χειριστείτε την εξεταστικη, που τουλάχιστον μέχρι τώρα εμένα μου έχουν φανεί χρήσιμες.

1. Φροντίστε να έχετε τελειώσει οτιδήποτε εργασίες έχετε πάρει, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει η εξεταστική. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει χειρότερο να ξέρεις ότι γράφεις μάθημα σε δύο μέρες και πρέπει να τελειώσεις και την εργασία σε αυτό το διάστημα.

2. Ακόμα και εάν έχετε να πατήσετε στην σχολή από την αρχή του εξαμήνου, και πάτε περιστασιακά απλά για να δείτε τους φίλους σας και να πάτε για καφε, προσπαθήστε να πηγαίνετε στα τελευταία μαθήματα. Αρκετοί καθηγητές δίνουν σοσ και πιθανά θέματα.

3. Έχοντας το πρόγραμμα της εξεταστικής οδηγό, εκτιμήστε πόσες μέρες χρειάζεστε για να διαβάσετε για κάθε μάθημα. Έπειτα διαλέξτε τα μαθήματα που έχουν το διάστημα αυτό για να δώσετε.

4. Αν όμως δεν σας ενδιαφέρει ο βαθμός και θέλετε απλά να ξεφορτωθείτε μαθήματα, τότε πηγαίνετε και σε ενδιάμεσα μαθήματα. Ακόμα και εάν έχετε διαβάσει για μισή ώρα...Θαύματα γίνονται!! Μπορεί κάποιος να σας βοηθήσει!!!!!!

5. Μην αγχώνεστε για το εάν θυμάστε κάθε σελίδα και κάθε σος του βιβλίου. Δεν τα θυμάστε...πιστέψτε με!!!! Οπότε μην χολοσκάτε!!!

6. Προσπαθήστε όσο γίνεται, να ηρεμήσετε τον εαυτό σας. Με το να αφήνεται το άγχος να σας κυριεύει, χάνετε πολύτιμο χρόνο. Καλύτερα, στον χρόνο που θα γκρινιάζατε, να μιλούσατε σε κάποιον φίλο σας για άσχετα θέματα. Σίγουρα θα σας ηρεμούσε.

7. Δυστυχώς δεν έχω τίποτα συμβουλές για το διάβασμα, γιατι πολύ απλά το διάβασμα καθενός διαφέρει. Προσωπικά εγώ, φτιάχνω μια λίστα στο youtube, με την μουσική που μου αρέσει και διαβάζω... αλλά ο καθένας έχει τον τρόπο του. Το μόνο που έχω να πω είναι να κάνετε διαλείμματα για να ξεκουράζεστε. Να σηκώνεστε απο την καρέκλα, τον καναπέ, το κρεβάτι, και να κόβετε βόλτες στο σπίτι, στο μπαλκόνι...ακόμα και έξω!! Κάντε μια βόλτα το τετράγωνο!! Μπορεί να ακούγετε ηλίθιο, αλλά  με έχει βοηθήσει.

8. Τέλος μια παράκληση προς όλους τους φοιτητές που έκαναν τον κόπο και διάβασαν το κείμενο αυτό. Μη αρνείστε να βοηθήσετε έναν συμφοιτητή σας. Όταν σας ρωτάει για ένα θέμα, δεν σας ζητάει να του πείτε τα πάντα....συνήθως θέλει να του δώσετε μερικές κατευθυντήριες γραμμές για να δεί τι θα γράψει ή να του πείτε δύο-τρία πράγματα για να τα αναλύσει ο ίδιος μετά. Το καταλαβαίνω ότι είναι εκνευριστικό να έχεις κάποιον να σε σκουντάει συνεχώς και να σου λεει "Πες μου το θεμα 1, το θέμα 3" κλπ. Μπορείτε απλά να του πείτε ότι θα τον βοηθήσετε σε λίγο, ή όταν τελειώσετε το γράψιμο. Μην αρνείστε...γιατί κάποια στιγμή, μπορεί να χρειαστείτε και εσείς βοήθεια...

Και τέλος τέλος, μην μου αγχώνεστε!!! Θα βαρεθούν οι καθηγητές να μας βλέπουν σε κάθε εξεταστική και θα μας περάσουν!!!!! :P

Αστείες πινακίδες

Σπύρος

Από εδώ το νέο και πολύ καλής και πολλά υποσχόμενης μπάντας.
Σας παρουσιάζουμε τους Yalanci:


Spyros 1stmix unmastered

«We are Anonymous. We are legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us»

Υποστηρίζουμε Anonymouς.

Η οργάνωση μπλόκαρε τη λειτουργία της ιστοσελίδας του υπουργίου δικαιοσύνης, ανεβάζοντας κείμενο και βίντεο με σχόλιά.

Η οργάνωση σημειώνει το εξής:«Επιλεγήκατε από τον ελληνικό λαό να πράξετε σύμφωνα με τις επιθυμίες του, αλλά αποτύχατε. Και σκοτώσατε το πιο ιερό στοιχείο που είχε η χώρα σας, που είναι η Δημοκρατία». Απειλούν με επιθέσεις παντού, ακόμα και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, εφόσον η Ελλάδα δεν εγκαταλείψει το Σύμφωνο ενάντια στην Ανταλλαγή πλαστών προϊόντων ACTA.

Σε εξέλιξη βρίσκεται η διερεύνηση της υπόθεσης από την Υποδιεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Ο διευθυντής, Μάνος Σφακιανάκης, ανακοίνωσε ότι νέα στοιχεία θα δωθούν στη δημοσιότητα στις επόμενες μέρες.Η σημερινή ηλεκτρονική επίθεση της ομάδας Anonymous στην ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν είναι η πρώτη, καθώς σύμφωνα με όσα αναφέρουν στο Twitter, οι ίδιοι βρίσκονται πίσω από τις επιθέσεις στις ιστοσελίδες του δήμου Αθηναίων και του δημάρχου, Γιώργου Καμίνη, την 1η Φεβρουαρίου.

Η ομάδα χάκερ «Anonymous» έχει τις «ρίζες» της στο φόρουμ 4chan που δημιουργήθηκε το 2003, όπου οι χρήστες μπορούν να δημοσιεύουν σχόλια και φωτογραφίες ανώνυμα, δημιουργώντας μία μαζική διαδικτυακή κοινότητα χρηστών. Με το φόρουμ αυτό γεννήθηκε μία νέα κουλτούρα.

Από το 2008, οπότε δρουν οι «Anonymous», έχουν συνδεθεί με την έννοια των ακτιβιστών χάκερς (hacktivism) που δρουν συλλογικά σε διεθνές επίπεδο αναλαμβάνοντας διαμαρτυρίες και άλλες ενέργειες συχνά σε αντίποινα κατά των κινήσεων ψηφιακής αντι-πειρατείας, υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και υπέρ της ελευθερίας ανταλλαγής πληροφοριών. Πρόσφατα το CNN χαρακτήρισε τους «Anonymous» ως έναν από τους τρεις κύριους διαδόχους του WikiLeaks.

Δεν είναι γνωστό ποιοι κρύβονται πίσω από τους «Anonymous». Η ομάδα φαίνεται να λειτουργεί χωρίς αρχηγούς. Σήμα κατατεθέν τους είναι οι μάσκες και μότο τους η φράση «We are Anonymous. We are legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us».Μία από τις πιο συντονισμένες κυβερνοεπιθέσεις των «Anonymous» πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2010 στις ιστοσελίδες πολυεθνικών εταιρειών και οργανισμών που θεωρήθηκαν εχθρικές προς τον ιστότοπο Wikileaks και τον ιδρυτή του. Σε αυτές συγκαταλέγονταν οι ιστοσελίδες της Mastercard, που είχε σταματήσει να δέχεται δωρεές για το Wikileaks, το Amazon, που ανακάλεσε τη χρήση των σέρβερ του και το PayPal, που επίσης σταμάτησε να δέχεται δωρεές.

Πρόσφατα οι Anonymous πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη επίθεσή τους αντιδρώντας στην κίνηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να κλείσει την ιστοσελίδα διανομής αρχείων Megaupload.com. Στο στόχαστρό τους μπήκαν οι ιστοσελίδες του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, του FBI και των Ενώσεων Κινηματογραφικής Βιομηχανίας «Motion Picture Association of America» και Δισκογραφικής Βιομηχανίας «Recording Industry Association of America».

Πηγή: www.imerisia.gr

Quotes of the day!!! [06]

«Ο πιο ανιαρός απ' όλους τους θνητούς είναι ο συναισθηματικός άνθρωπος.»
Τόμας Καρλάιλ

«Οι ευαίσθητες ψυχές έχουν περισσότερη ζωή απ' τις άλλες. Γι' αυτές και τα καλά και τα κακά πολλαπλασιάζονται.»
Σαρλ Πινό Ντικλό

«Στα βιβλία βρίσκουμε την ψυχή του χρόνου που πέρασε. Τη διατυπωμένη ηχώ του παρελθόντος, όταν το σώμα και τα υλικά στοιχεία που το αποτελούν έχουν τελείως χαθεί σαν ένα όνειρο.»
Τόμας Καρλάιλ

«Τα βιβλία είναι το κληροδότημα που ένας μεγαλοφυής αφήνει στην ανθρωπότητα και το οποίο παραδίνεται από γενιά σε γενιά.»
Τόμας Έντισον

«Το μοναδικό δώρο είναι ένα κομμάτι απ' τον εαυτό μας.»
Ραλφ Γουόλντο Έμερσον

Χρήσεις των αρωματικών φυτών και βοτάνων

Τα αρωματικά φυτά και τα βότανα είχαν μια ιδιαίτερη θέση σε όλους τους αρχαίους λαούς. Πάντα θεωρήθηκαν σαν η έκφραση της γενναιοδωρίας της μητέρας Φύσης, καθώς και η έκφραση της ομορφιάς. Και είναι γνωστό ότι, αν τα φυτά είναι παιδιά της Γης, είναι επίσης και παιδιά του Ουρανού, καθώς δέχονται επιδράσεις όχι μόνο από τον ήλιο αλλά και από τους πλανήτες. Λέγεται επίσης ότι τα λουλούδια είναι αστέρια που έπεσαν στη γη.

Τα φυτά μας προσφέρουν τροφή, οξυγόνο, άρωμα, ομορφιά και γενικότερα υγεία σε όλα τα επίπεδα. Οι θεραπευτικές ιδιότητές τους ήταν γνωστές από πολύ παλιά. Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, είχε μιλήσει αρκετά για τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκαν και ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης αργότερα. Αυτή η αναγνώριση της θεραπευτικής αξίας των φυτών δεν απαντάται μόνο στην Ελλάδα. Οι Κινέζοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι αναγνώριζαν επίσης την αξία τους. Σημαντική ήταν και η συμβολή του Παράκελσου σ’ αυτό το θέμα. Αυτός ο μεγάλος αλχημιστής και γιατρός πρέσβευε τη χρήση του μεγάλου φαρμακείου της φύσης και υποστήριζε ότι η μορφή των φυτών είναι ενδεικτική των ασθενειών που θεραπεύουν.

Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάπτυξη της επιστήμης, αυτές οι απόψεις ξεχάστηκαν ή περιφρονήθηκαν. Είναι γνωστό βέβαια ότι πολλά φάρμακα χρησιμοποιούν σαν πρώτη ύλη τα φυτά. Το ίδιο γίνεται με τα καλλυντικά και τα αρώματα.

Στην εποχή μας οι άνθρωποι αρχίζουν να ενδιαφέρονται ξανά γι’ αυτά τα θέματα, στην προσπάθειά τους να ζήσουν πιο φυσικά. Έτσι, η βοτανοθεραπεία, η αρωματοθεραπεία ή η θεραπεία με τα ανθοϊάματα αρχίζουν να κερδίζουν ξανά έδαφος.

Για να χρησιμοποιήσουμε σωστά τα αρωματικά φυτά και τα βότανα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας κάποια πράγματα.

Τα θεραπευτικά φυτά πρέπει να συλλέγονται τη στιγμή που βρίσκονται στο αποκορύφωμα της ωριμότητάς τους, στιγμή κατά την οποία έχουν αναπτυχθεί στο μέγιστο οι ευεργετικές ιδιότητές τους. Αν συλλέξουμε το φυτό πριν ή μετά την κατάλληλη στιγμή, δεν είναι δυνατόν να πάρουμε απ’ αυτό τις θεραπευτικές ιδιότητές του στον επιθυμητό βαθμό. Πολύ γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η πιο κατάλληλη στιγμή για τη συλλογή των φυτών είναι πριν την καρποφορία.

Το καλύτερο είναι να συλλέγουμε τα φυτά από τον τόπο στον οποίο αυτοφύονται, καθώς το κλίμα κάθε τόπου παίζει σημαντικό ρόλο στις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού. Ακόμη όμως κι αν δεν πρόκειται για το δικό του τόπο, το φυτό μπορεί να έχει πολύτιμες ιδιότητες, αν έχει προσαρμοστεί σ’ ένα τόπο λόγω μακρόχρονης καλλιέργειάς του ή αν έχει μεταφερθεί σε ένα τόπο με κλιματολογικές συνθήκες ανάλογες με εκείνες του τόπου που αυτοφύεται. Κατά κανόνα τα φυτά που καλλιεργούνται χάνουν ένα μέρος από τις ιδιότητές τους.

Το έδαφος επίσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για να αναπτυχθεί σωστά ένα φυτό. Είναι γνωστό π.χ. ότι τα αρωματικά φυτά χρειάζονται στεγνό έδαφος. Αν ποτίζονται πολύ συχνά και αναπτύσσονται σε υγρό έδαφος, χάνουν το άρωμά τους και μπορεί να γίνουν ακόμη και δηλητηριώδη.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι συλλέγονται μόνο τα υγιή φυτά. Είναι καλό να τα μαζεύουμε όταν ο καιρός είναι ζεστός και ξηρός.

Τα φυτά πρέπει να ξηραίνονται γρήγορα και μακριά από το φως του ήλιου, για να διατηρούν το άρωμά τους. Για να τα ξηράνουμε, πρέπει να τα αφήσουμε σε ένα μέρος ξηρό, θερμό και καλά αεριζόμενο. Μπορούμε να τα βάλουμε σε ένα δωμάτιο που το βλέπει καλά ο ήλιος ή σε ένα ανοιχτό ντουλάπι που αερίζεται καλά. Όσο πιο πολύ χρόνο παίρνει η ξήρανση των φυτών τόσο πιο πιθανό είναι να χάσουν το χρώμα τους και τη γεύση τους. Η θερμοκρασία του χώρου ξήρανσης των φυτών πρέπει να είναι 20-31^ο C. Αφού ξεραθούν τα φυτά, τα φυλάμε σε δοχεία γυάλινα σκουρόχρωμα ή πήλινα που να κλείνουν καλά και μακριά από το φως του ήλιου. Θα πρέπει να προσέξουμε, όταν φυλάμε τα φυτά, να είναι εντελώς ξηρά. Αν έχουν λίγη υγρασία, θα μουχλιάσουν. Τα αποξηραμένα φυτά διατηρούν τις ιδιότητές τους για ένα χρόνο περίπου. Γι’ αυτό είναι καλό να σημειώνουμε πάνω στο δοχείο φύλαξης του φυτού το όνομά του και την ημερομηνία συλλογής του.

Πότε μαζεύουμε και πώς χρησιμοποιούμε

τα διάφορα μέρη του φυτού

Τα άνθη του φυτού τα μαζεύουμε όταν είναι ανοιχτά, αν και υπάρχουν μερικά φυτά, όπως π.χ. το χαμομήλι, που πρέπει να τα μαζέψουμε πριν ανοίξουν τα άνθη τους. Αφού κόψουμε τα άνθη, τα καθαρίζουμε καλά από χώμα και έντομα και τα απλώνουμε πάνω σ’ ένα χαρτί για να ξεραθούν.

Τα φύλλα του φυτού τα μαζεύουμε μόνα τους, αν είναι μεγάλα, ή μαζί με το βλαστό, αν είναι μικρά. Αν τα φυτά είναι αειθαλή, μπορούμε να μαζέψουμε τα φύλλα τους σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αν είναι φυλλοβόλα, μαζεύουμε τα φύλλα ακριβώς πριν την άνθιση, όταν αρχίσουν να φαίνονται τα μπουμπούκια. Όταν το φυτό είναι νέο, δε θα πρέπει να μαζεύουμε όλα τα φύλλα του. Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε όλο το επίγειο τμήμα (φύλλα, βλαστό, άνθη και σπόρους) και όχι μόνο τα φύλλα, μαζεύουμε το φυτό όταν βρίσκεται στη μέση της άνθισής του. Αν μαζέψουμε λοιπόν όλο το επίγειο τμήμα του φυτού, το δένουμε σε ματσάκια και το κρεμάμε ανάποδα για να ξεραθεί. Όταν δούμε ότι τα φύλλα αρχίζουν να τρίβονται, το φυτό έχει αποξηρανθεί. Τότε το θρυμματίζουμε και το φυλάμε. Δε θα πρέπει να αφήσουμε το φυτό να ξεραθεί τόσο ώστε να γίνεται σκόνη. Το μαζεύουμε πριν.

Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τους σπόρους του φυτού, μαζεύουμε τους καρπούς μαζί με τους σπόρους και ένα μέρος βλαστού, όταν οι σπόροι έχουν σχεδόν ωριμάσει. Φτιάχνουμε ματσάκια και τα κρεμάμε ανάποδα για να ξεραθούν, αφού βάλουμε από κάτω τους ένα χαρτί πάνω στο οποίο θα πέσουν οι σπόροι, όταν ξεραθούν. Τους σπόρους των σαρκωδών καρπών τους μαζεύουμε όταν οι καρποί είναι ώριμοι (π.χ. κολοκύθι). Οι σπόροι των αρωματικών φυτών πρέπει να ξηραίνονται στη σκιά.

Οι ρίζες του φυτού μπορούν να μαζευτούν την άνοιξη, συνήθως όμως μαζεύονται το φθινόπωρο, όταν τα φυτά μαραθούν. Δε θα πρέπει να μαζεύουμε τις ρίζες αμέσως μετά από βροχή. Αφού τις μαζέψουμε, τις πλένουμε και τις κόβουμε σε μικρά κομματάκια, αν είναι μεγάλες. Αν είναι μικρές, τις χρησιμοποιούμε ολόκληρες. Στη συνέχεια τις απλώνουμε σε χαρτί και τις αφήνουμε να ξεραθούν.

Τους σαρκώδεις καρπούς τους μαζεύουμε μόλις ωριμάσουν. Τους απλώνουμε σε ένα δίσκο και τους αφήνουμε να ξεραθούν, φροντίζοντας να τους γυρνάμε συχνά, για να ξεραθούν ομοιόμορφα. Ξηραίνονται στον ήλιο.

Οι βολβοί μαζεύονται μόλις μαραθούν τα φυτά, συνήθως το φθινόπωρο. Συγκεκριμένα τους βολβούς του σκόρδου πρέπει να τους μαζεύουμε γρήγορα, γιατί βυθίζονται εύκολα μόλις μαραθούν τα φύλλα και μετά είναι δύσκολο να τους βρούμε.

Όπως φάνηκε μέσα από τα προηγούμενα άρθρα με το ίδιο θέμα, η φύση είναι το μεγαλύτερο και το καλύτερο φαρμακείο. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις ασθενειών που είναι τόσο σοβαρές ή τόσο προχωρημένες που δεν μπορούν να θεραπευτούν μόνο με βότανα. Πολλοί επίσης μπορεί να προσέξουν ότι, ενώ χρησιμοποιούν κάποιο βότανο για συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή κάθε ανθρώπινος οργανισμός έχει τη δική του ιδιομορφία και είναι πολύ πιθανό κάποιο βότανο να μην είναι τόσο αποτελεσματικό για το συγκεκριμένο άτομο. Καλό θα είναι λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις, αφού δοκιμάσει κανείς το συγκεκριμένο βότανο πρώτα, μετά να κάνει ένα συνδυασμό βοτάνων που έχουν τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες, πράγμα που μπορεί να είναι πράγματι πιο αποτελεσματικό. Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας την ημερομηνία που έγινε η συλλογή του φυτού. Μετά από ένα χρόνο περίπου το φυτό χάνει πολλές από τις ιδιότητές του, και γι’ αυτό δεν υπάρχει λόγος να το κρατάμε περισσότερο από αυτό το χρονικό διάστημα. Αν συλλέγουμε τα βότανα οι ίδιοι, θα πρέπει να ξέρουμε ότι δε μαζεύουμε ποτέ τα βότανα όταν έχει υγρασία, τα ξεραίνουμε στη σκιά και τα φυλάμε σε δοχείο καλά κλειστό και σε μέρος που να μην έχει υγρασία.

Πολλά από τα φυτά είναι πολύ χρήσιμα όχι μόνο για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, αλλά και επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική δίνοντας ιδιαίτερη γεύση και άρωμα και αντικαθιστώντας κάποια στοιχεία που είναι βλαβερά για τον οργανισμό. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε:

Στις κόκκινες σάλτσες: Άνηθο, βασιλικό, γαρύφαλλο, γλυκάνισο, δυόσμο, κανέλα, κύμινο, μαϊντανό, πάπρικα, πράσινη πιπεριά, ρίγανη, σκόρδο, φασκόμηλο.

Στις άσπρες σάλτσες: Άνηθο, λεμόνι, μαϊντανό, ρίγανη.

Στις σαλάτες: Δεντρολίβανο τριμμένο, καρότο, κρεμμύδι, λεμόνι, μαϊντανό, μάραθο, πάπρικα, πράσινη πιπεριά.

Στα όσπρια: Σέλινο, κρεμμύδι, μαϊντανό, κόκκινη πιπεριά.

Στα κρέατα: Σε βραστά, δεντρολίβανο, σέλινο, δυόσμο, σε ψητά, θυμάρι, λεμόνι, ρίγανη, σε φρικασέ, σέλινο, σε κεφτέδες και μπιφτέκια, δυόσμο, μάραθο, πράσινη πιπεριά, ρίγανη.

Σε ψάρια: Στα βραστά, σέλινο, στα τηγανητά, δεντρολίβανο στη σάλτσα που τα συνοδεύει, στα ψητά, θυμάρι, λεμόνι, ρίγανη.

Σε όλα τα φαγητά: Κρεμμύδι (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όσο θέλουμε, αρκεί να μην το καβουρδίζουμε υπερβολικά).

Αντί για αλάτι: Θρούμπι (σε κόκκινες σάλτσες κι ομελέτες), σέλινο (σε σκόνη στις σαλάτες), σκόρδο (σε όλες τις σαλάτες).

Αντί για μαύρο πιπέρι: Άνηθος (σε σκόνη για σούπες και βραστές σαλάτες), γαρύφαλλο (στις κόκκινες σάλτσες), μουστάρδα (σε σκόνη), κόκκινη πιπεριά.

Αντί για ζάχαρη: Κολιάντρο, μοσχοκάρυδο, κάρδαμο (σε γλυκά και στον καφέ), μάραθο (σε κέικ, κουλουράκια και πίτες).

Σε γλυκά: Γαρύφαλλο, γλυκάνισο και μοσχοκάρυδο (στα γλυκά ταψιού), κανέλα, λεμόνι (σε φέτες ή φλούδα).

Όσο αφορά τη χρήση των βοτάνων στη μαγειρική, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι δεν πρέπει να βράζουν σε δυνατή φωτιά, γιατί έτσι χάνουν πολλές από τις ιδιότητές τους. Αν όμως, το φαγητό μας χρειάζεται δυνατή φωτιά, μπορούμε να τα προσθέσουμε προς το τέλος. Επίσης, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούμε στο ίδιο φαγητό πολλά αρωματικά και σε μικρές ποσότητες παρά ένα ή δύο σε μεγάλες ποσότητες.

Πηγή: www.esoterica.gr