Καρλ Ονορέ:"Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν, µην τα φορτώνετε µε ασχολίες"

«Θεωρούµε την παιδική ηλικία πολύ σηµαντική για να την εγκαταλείψουµε στα χέρια των παιδιών! Ετσι ελέγχουµε κάθε λεπτό της ζωής τους». Ο καναδός δηµοσιογράφος Καρλ Ονορέ, συγγραφέας τουµπεστ σέλερ «Το µανιφέστο της χαρούµενης παιδικής ηλικίας» (εκδόσεις Αερόστατο), που ταξίδεψε δύο χρόνια σε ολόκληρο τον δυτικό κόσµο ερευνώντας εις βάθος τη «βιοµηχανοποιηµένη» παιδι κή ηλικία της εποχής µας, µιλάει στο «Βήµα» για τον «υπεργονεϊσµό» που πλήττει τα τελευταία χρόνια και την ελληνική οικογένεια και για τις επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης στον γονεϊκό ρόλο.

Κύριε Ονορέ, από τι πάσχει σήμερα η παιδική ηλικία στις δυτικές κοινωνίες;

«Εχουµε µετατρέψει την παιδική ηλικία σε έναν αγώνα δρόµου προς την τελειότητα. Τα παιδιά δεν έχουν αρκετό χρόνο να παίξουν, να σκεφτούν και να πειραµατιστούν µόνα τους. Κάθε λεπτό της ζωής τους βρίσκεται υπό διαρκή προγραµµατισµό, έλεγχο, επίβλεψη και αξιολόγηση (εκτός από τα λεπτά που περνούν online ή παίζοντας βιντεογκέιµ)».

Πώς θα περιγράφατε τη σύγχρονη οικογένεια;

«Κάθε κοινωνία καταλήγει να έχει την οικογένεια που αντανακλά τις δυνάµεις και τις αδυναµίες της. Ως ενήλικες είµαστε υπερδραστήριοι και υπεραγχωµένοι και από ένστικτο ζητούµε να το µεταδώσουµε αυτό και στα παιδιά µας. Η σύγχρονη οικογένεια λειτουργεί σαν εταιρεία, εστιάζοντας κυρίως στον τοµέα της παραγωγικότητας και των ικανοτήτων. Αποστολή της εταιρείας είναι να παράξει τέλεια παιδιά».

Αφηγηθείτε μας την προσωπική ιστορία που έδωσε το έναυσμα για «Το μανιφέστο της χαρούμενης παιδικής ηλικίας».

«Σε µια συγκέντρωση γονέων οι δάσκαλοι µίλησαν όλοι µε καλά λόγια για τον επτάχρονο γιο µου, η δασκάλα όµως των τεχνικών άγγιξε την ευαίσθητη χορδή: “Ο γιος σας ξεχωρίζει”. Και να τη λοιπόν η λέξη που κάνει την καρδιά κάθε ανταγωνιστικού µπαµπά να χτυπάει σαν τρελή: “Χαρισµατικός”. Εκείνο το βράδυ “χτένισα” το Google ψάχνοντας εργαστήρια και δασκάλους εικαστικών που θα αναδείξουν το ταλέντο του γιου µου. Φαντασιωνόµουν ότι µεγαλώνω τον επόµενο Πικάσο. Το επόµενο πρωί ο γιος µου µού ανακοίνωσε: “Μπαµπά, δεν θέλω δάσκαλο, το µόνο που θέλω είναι να ζωγραφίζω. Γιατί εσείς οι µεγάλοι θέλετε συνεχώς να ελέγχετε τα πάντα;”».

Στην Ελλάδα, ο υπεργονεϊσμός, όπως τον περιγράφετε, βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Ποιες είναι οι παρενέργειές του;

«Η πίεση που ασκούµε στα παιδιά λειτουργεί εις βάρος της δηµιουργικότητάς τους. ?εν µαθαίνουν να σκέφτονται και να αποφασίζουν µόνα τους, απλά πράττουν αυτά που τους υπαγορεύουµε. Συχνά υποφέρουν από άγχος και εξάντληση. Και δεν µαθαίνουν να γεµίζουν µόνα τους τον χρόνο τους, µε αποτέλεσµα να βαριούνται εύκολα. Τα παιδιά θα δυσκολευτούν αργότερα να σταθούν στα πόδια τους. Με άλλα λόγια, δεν θα ενηλικιωθούν. Μεγάλα ποσοστά φοιτητών Πανεπιστηµίου πάσχουν από ψυχολογικά προβλήµατα. Στη διάρκεια συνεντεύξεων για την εισαγωγή τους σε κάποιο πανεπιστήµιο οι 19χρονοι υποψήφιοι λένε στους καθηγητές: “Γιατί δεν τηλεφωνείτε καλύτερα στη µητέρα µου;”. Ο οµφάλιος λώρος µένει ανέπαφος, ακόµη και µετά την αποφοίτηση. Για να προσλάβουν αποφοίτους πανεπιστηµίων, µεγάλες εταιρείες όπως η Merrill Lunch καθιερώνουν “ανοιχτές µέρες”, όπου η µαµά και ο µπαµπάς µπορούν να εξετάσουν τις εγκαταστάσεις τους. Γονείς συχνά συνοδεύουν τα τέκνα τους στις συνεντεύξεις για δουλειά προκειµένου να διαπραγµατευτούν τον µισθό και τις µέρες αδείας τους!».

Και οι έλληνες γονείς έχουν... ψύχωση με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις. Γνωρίζω ένα τρίχρονο αγόρι που κάνει μαθήματα αρχαίων Ελληνικών! Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη. Οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος;

«Στη διάρκειά της έρευνας για το βιβλίο µου συνάντησα στη Νέα Υόρκη µια γυναίκα που προσέλαβε τρεις νταντάδες για το µωρό της: µία που µιλάει ισπανικά, µία που µιλάει κινεζικά και µια τρίτη που µιλάει ρωσικά. Ευελπιστεί ότι ώσπου να κλείσει τα πέντε της χρόνια, η κόρη της θα είναι τρίγλωσση. Αν θέλετε τη γνώµη µου, το πιο πιθανό είναι το παιδί να κάνει ψυχοθεραπεία. Την ίδια στιγµή ανατρέφουµε την παχύτερη γενιά παιδιών που έχει δει ποτέ ο πλανήτης. Αλλά και τα παιδιά που αθλούνται κινδυνεύουν σε αριθµούς ρεκόρ από σοβαρούς τραυµατισµούς γιατί έχουµε εισαγάγει τον επαγγελµατισµό στον παιδικό αθλητισµό. Αφοσιωνόµαστε µετά ζήλου να χτίσουµε το βιογραφικό και τα ακαδηµαϊκά διαπιστευτήρια του παιδιού µας ενώ ταυτόχρονα τρέµουµε να το αφήσουµε από τα µάτια µας (από τη δεκαετία του ’70 ως σήµερα, η απόσταση που µπορούν να διανύσουν µόνα τους τα παιδιά στη Βρετανία µειώθηκε σχεδόν κατά 90%) και τελικά του στερούµε αυτό που χρειάζεται: χρόνο και χώρο να χαλαρώσει και να παίξει µόνο του».

Το ότι οι γυναίκες γίνονται σήμερα μητέρες σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία έχει συμβάλει στον υπεργονεϊσμό;

«Αναµφίβολα. Επειδή δηµιουργούµε µικρότερες οικογένειες, έχουµε στη διάθεσή µας περισσότερο χρόνο και χρήµα για κάθε παιδί. Οι γονείς είναι πιο στρεσαρισµένοι διότι η ολιγοµελής οικογένεια τούς προσφέρει λιγότερη γονεϊκή εµπειρία ενώ “αποθηκεύει” λιγότερα γονίδιά τους. Αν έχεις την πρώτη σου εγκυµοσύνη στα 39, είναι πολύ πιθανό να έχεις περάσει αρκετά χρόνια προσπαθώντας να αποκτήσεις παιδί. Εποµένως, ξεκινάς µε µια αγωνία. Επιπλέον, και τα δύο φύλα αποκτούµε παιδιά συχνά έπειτα από πολλά χρόνια στην αγορά εργασίας. Το αποτέλεσµα είναι να εισαγάγουµε τα εργασιακά ήθη στο σπίτι µας. Για να βελτιώσουµε την απόδοσή µας ως γονείς, κάνουµε ό,τι και στο γραφείο: φωνάζουµε τους ειδικούς, ξοδεύουµε πολλά λεφτά και δουλεύουµε νυχθηµερόν. Επαγγελµατικοποιούµε τον ρόλο του γονιού».

Οι σύγχρονοι γονείς φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά τους να βαρεθούν και έτσι υπερπρογραμματίζουν τη ζωή τους. Μήπως πρόκειται για έναν ενήλικο φόβο;

«Οι ενήλικες φοβόµαστε τη σιωπή και την ανία διότι µας αναγκάζει να κοιτάξουµε µέσα µας, θέτοντας τα µεγάλα ερωτήµατα της ζωής. Αν αφήσουµε τα παιδιά να “βαρεθούν”, θα χρησιµοποιήσουν την ανία και τον ελεύθερο χρόνο σαν εφαλτήριο για να παίξουν, να εξερευνήσουν, να εφεύρουν. Το πρόβληµα είναι ότι εµείς µε το πρώτο σηµάδι ανίας στο πρόσωπο του παιδιού µας σπεύδουµε να λύσουµε το “πρόβληµα”, προσφέροντας καινούργια ερεθίσµατα ή ψυχαγωγία».

«ΓΟΝΕΙΣ-ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ»

«Η κρίση µάς βοηθά να ανακαλύψουµε ξανά τα απλά πράγµατα»

Η Ελλάδα πλήττεται σήμερα από μια βαθιά οικονομική κρίση. Πώς, αλήθεια, αυτή επιδρά στον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας;

«Οι οικονοµικές δυσχέρειες έχουν δύο ειδών επιπτώσεις. Από τη µία πλευρά µπορεί να επιδεινώσουν το άγχος των γονιών για το µέλλον. Αυτό τους καθιστά ακόµη περισσότερο «γονείς-ελικόπτερα» (διότι περιφέρονται διαρκώς γύρω από τα παιδιά τους), καθώς πιστεύουν ότι σε ένα αυξηµένα ανταγωνιστικό περιβάλλον οφείλουν να δώσουν στα παιδιά τους επιπλέον εφόδια. Από την άλλη, µπορεί να προκληθεί το ακριβώς αντίθετο. Εχοντας λιγότερα χρήµατα, οι γονείς δεν εγγράφουν τα παιδιά τους σε τόσες οργανωµένες δραστηριότητες ή δεν αγοράζουν οτιδήποτε ζητήσουν. Τα τελευταία χρόνια, η κουλτούρα του καταναλωτισµού είχε υπερσιτιστεί. Ενα µέσο παιδί έβλεπε 40.000 διαφηµίσεις τον χρόνο. Αυτό δηµιούργησε µια κουλτούρα διογκωµένων προσδοκιών: θέλαµε τέλεια δόντια, ένα τέλειο σώµα, τέλειες διακοπές, ένα τέλειο σπίτι και για να, συµπληρώσουµε την εικόνα, τα τέλεια παιδιά στα οποία εµείς εκαλούµεθα να προσφέρουµε την τέλεια παιδική ηλικία. Υπό αυτή την έννοια, τα οικονοµικά προβλήµατα µας βοηθούν συχνά να ανακαλύψουµε εκ νέου τα απλά πράγµατα στη ζωή. Επιπλέον, βοηθούν να εστιάσει το µυαλό µας στο αληθινά σηµαντικό».




πηγή: e-paideia.net

Astrophobos by HP Lovecraft

Astrophobos

 

 

          In the Midnight heaven's burning 
                  Through the ethereal deeps afar         
                  Once I watch'd with restless yearning   
                  An alluring aureate star;               
                  Ev'ry eve aloft returning               
                  Gleaming nigh the Arctic Car.           
                                                          
                  Mystic waves of beauty blended           
                  With the gorgeous golden rays           
                  Phantasies of bliss descended           
                  In a myrrh'd Elysian haze.               
                  In the lyre-born chords extended         
                  Harmonies of Lydian lays.               
                                                          
                  And (thought I) lies scenes of pleasure, 
                  Where the free and blessed dwell,       
                  And each moment bears a treasure,       
                  Freighted with the lotos-spell,         
                  And there floats a liquid measure       
                  From the lute of Israfel.               
                                                          
                  There (I told myself) were shining       
                  Worlds of happiness unknown,             
                  Peace and Innocence entwining           
                  By the Crowned Virtue's throne;         
                  Men of light, their thoughts refining   
                  Purer, fairer, than my own.             
                                                          
                  Thus I mus'd when o'er the vision       
                  Crept a red delirious change;           
                  Hope dissolving to derision,             
                  Beauty to distortion strange;           
                  Hymnic chords in weird collision,       
                  Spectral sights in endless range….     
                  Crimson burn'd the star of madness       
                  As behind the beams I peer'd;           
                  All was woe that seem'd but gladness     
                  Ere my gaze with Truth was sear'd;       
                  Cacodaemons, mir'd with madness,         
                  Through the fever'd flick'ring leer'd….
                  Now I know the fiendish fable           
                  The the golden glitter bore;             
                  Now I shun the spangled sable           
                  That I watch'd and lov'd before;         
                  But the horror, set and stable,         
                  Haunts my soul forevermore!    

 

Βαλσαμόχορτο: Το αντικαταθληπτικό της φύσης

Το χόρτο του Αγίου Ιωάννη (st John's wort), γνωστό στη χώρα μας ως βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο, είναι ένα βότανο με χαρακτηριστικά έντονο κίτρινο λουλούδι που η λαϊκή παράδοση θέλει να χρησιμοποιείται ως βάλσαμο και αντισηπτικό για τις πληγές των πολεμιστών. Φύεται στην Ευρώπη και την Ασία και είναι από τα πιο μελετημένα επιστημονικώς βότανα της παραδοσιακής ιατρικής. Η κορυφαία χρήση του όμως δεν έχει να κάνει με τις αντισηπτικές ή τις καταπραϋντικές του ιδιότητες, αλλά με μια ξεχωριστή του ιδιότητα: την αντικαταθλιπτική του δράση. Η επιστημονική του ονομασία, Ηypericum perforatum, έχει Ελληνική προέλευση, καθώς αποτελεί συνθετικό των λέξεων "υπέρ" και "εικόνα". Το συνθετικό αυτό περιγράφει μια βασική του χρήση στην Αρχαία Ελλάδα: το φυτό τοποθετούνταν πάνω από τις εικόνες των Θεών για να ξορκίσει τα κακά πνεύματα.
Στα πέταλα του άνθους μπορεί κανείς να παρατηρήσει ευδιάκριτα "σταγονίδια", μικρές φουσκαλίτσες που δίνουν την εντύπωση πως το πέταλο είναι διάτρητο (εξ ου και ο όρος Perforatum). Αν συνθλίψουμε τις φουσκαλίτσες αυτές θα βγει ένα βαθυκόκκινο υγρό, το οποίο περιέχει τα δραστικά συστατικά του φυτού. Τα περισσότερα φαρμακευτικά σκευάσματα βαλσαμόχορτου που κυκλοφορούν είναι αποξηραμένα εκχυλίσματα πετάλων, καλύκων και άλλων τμημάτων του φυτού.

Που χρησιμοποιείται;

Η Ευρωπαϊκή Επιστημονική Ένωση για την Φυτοθεραπεία, επίσημο και έγκριτο όργανο για τη φαρμακευτική χρήση των φυτών, ορίζει ως βασική ένδειξη για τη χορήγηση βαλσαμόχορτου "την ήπια ως μέτρια κατάθλιψη", ενώ σχετική μονογραφία του Γερμανικού Υπουργείου Υγείας συνηγορεί υπέρ της χρήσης του βαλσαμόχορτου σε περιπτώσεις άγχους, διαταραχών της προσαρμογής, νευρασθένειας και σωματόμορφων διαταραχών, δηλαδή σε ένα ευρύ φάσμα ψυχικών παθήσεων όπου υπόκειται καταθλιπτικό συναίσθημα. Πέραν των χρήσεων στην ψυχιατρική, ελαιώδη παρασκευάσματα βαλσαμόχορτου χρησιμοποιούνται για την δυσπεψία, την αντιμετώπιση ελάσσονων τραυματισμών και εγκαυμάτων και τις μυαλγίες.

Πως δρα;

Το εκχύλισμα βαλσαμόχορτου περιέχει πάνω από 150 δραστικά συστατικά. Παρότι είναι το πιο μελετημένο βότανο διεθνώς, πάνω από 30% των συστατικών του δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμα. Η δράση του στην κατάθλιψη επιτυγχάνεται μέσω πολλαπλών μηχανισμών, με κυριότερο αυτόν που εμπλέκει τον νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη.

Πόσο διαδεδομένη είναι η χρήση του;

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το βαλσαμόχορτο διατίθεται σε κάποιες χώρες ως συμπλήρωμα διατροφής, σε κάποιες άλλες ως επίσημο φάρμακο. Στις ΗΠΑ κυκλοφορεί μόνο ως συμπλήρωμα διατροφής. Στη Γερμανία κυκλοφορούν πάνω από 40 σκευάσματα βαλσαμόχορτου, τα περισσότερα στη μορφή αποξηραμένου εκχυλίσματος συμπιεσμένου σε μορφή χαπιού και σε δοσολογίες από 500- 1200 mg, ένα λογικό δοσολογικό εύρος για την καθημερινή κλινική πράξη. Το IMS, ένα διεθνές και έγκυρο σύστημα καταγραφής των πωλήσεων των φαρμάκων, έδωσε στοιχεία σε Γερμανούς ερευνητές από το Μόναχο για τις πωλήσεις του βαλσαμόχορτου. Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί. Από τον Απρίλιο του 2007 ως τον Μάρτη του 2008, σε όλη την Ευρώπη πωλήθηκαν πάνω από 9.5 εκατομύρια κουτιά σκευασμάτων βαλσαμόχορτου. Οι μεγαλύτερες αγορές ήταν η Γερμανία, η Ρωσία και η Πολωνία.

Είναι αποτελεσματικό;

Το βαλσαμόχορτο άρχισε να μελετάται συστηματικά στα τέλη της δεκαετίας του 80. Τριάντα χρόνια μετά, οι επιστημονικές έρευνες που αφορούν στο παρακσεύασμα αυτό έχουν συνοψιστεί σε μεταναλύσεις (ποιοτικές αρθροίσεις παρόμοιων μελετών), έτσι ώστε να εξαχθούν ασφαλέστερα συμπεράσματα. Μέχρι το 2009 είχαν μαζευτεί περί τις 30 μελέτες με πάνω από 5.500 ασθενείς, πληθυσμός που στατιστικά αποτελεί πια ένα ασφαλές δείγμα. Οι μεταναλύσεις αυτές λοιπόν έδειξαν ότι το βαλσαμόχορτο είναι ουσιαστικά εξίσου αποτελεσματικό με τα φάρμακα που χορηγούμε συνήθως στις καταθλίψεις. Όμως, υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη δράση του
- είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στις ήπιες έως μέτριας βαρύτητας καταθλίψεις (πληθυσμοί ασθενών που συχνότερα απευθύνονται στους παθολόγους ή τους γενικούς γιατρούς και όχι στους ψυχιάτρους)
- είναι καλύτερο στις άτυπες παρά στις τυπικές καταθλίψεις (δηλαδή στις καταθλίψεις που χαρακτηρίζονται από αυξημένη ανάγκη για ύπνο και αύξηση της όρεξης για φαγητό)

Μια δεύτερη δράση των αντικαταθλιπτικών, πέρα από την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, είναι η πρόληψη της υποτροπής της νόσου. Το βαλσαμόχορτο έχει μελετηθεί λίγο στην κατεύθυνση αυτή, οπότε δεν είναι δυνατό προς το παρόν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Όμως, οι μέχρι τώρα ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές.

Είναι ασφαλές;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας είναι ότι, παρότι ένα φάρμακο μπορεί να είναι φυτικό και φυσικό, δεν παύει να είναι φάρμακο. Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να το χρησιμοποιούμε "ελαφρά τη καρδία", αλλά κατόπιν συμβουλής γιατρού (και όχι της γειτόνισσας ή του περιοδικού που διαβάσαμε). Και βέβαια, πρέπει να ήμαστε ενήμεροι και για τις παρενέργειες και για τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα φάρμακα που τυχόν λαμβάνουμε.
Δεδομένου ότι το βαλσαμόχορτο έχιε μελετηθεί εκτενώς, έχουμε μια πολύ καλή εικόνα για το πόσο καλά ανεκτό είναι. Το ποσοστό των ασθενών που λαμβάνουν βαλσαμόχορτο και αναφέρουν παρενέργειεες από αυτό είναι πολύ μικρό, κυμαίνεται στις διάφορες μελέτες από 0 - 6%. Οι συχνότερες από αυτές αφορούν στο γαστρεντερικό σύστημα, όπως άλλωστε ισχύει για όλα τα αντικαταθλιπτικά που δρουν μέσω της σεοοτονίνης. Η δεύτερη σε σειρά συχνότητας παρενέργεια αφορά σε μια φωτοευαισθησία που προκαλεί στο δέρμα. Δεν αναφέρθηκε ως τώρα καμία ιδιαίτερα σοβαρή παρενέργεια.

Πως αλληλεπιδρά με άλλα φάρμακα;

Η συχνότερη αλληλεπίδραση του βαλσαμόχορτου σημειώνεται όταν χορηγείται μαζί με άλλα αντικαταθλιπτικά που προκαλούν φωτοευαισθησία, και κυρίως με σερτραλίνη και παροξετίνη. Στις περιπτώσεις τέτοιας συγχορήγησης είναι σαφώς πιθανότερο να εμφανιστεί φωτοευαισθησία.

Γενικά, η ταυτόχρονη χορήγηση αντικαταθλιπτικών και βαλσαμόχορτου θα πρέπει να γίνεται υπό την επίβλεψη ψυχιάτρου και μόνον, καθώς έχουν αναφερθεί περιπτώσεις κατά τις οποίες, λόγω υπέρμετρης αύξησης της σεροτονίνης στον οργανισμό, μπορεί να προκληθεί ένα σοβαρό πρόβλημα που αποκαλείται σεροτονινεργικό σύνδρομο (θα αναφερθούμε αλλού αναλυτικά στο σύνδρομο αυτό). Το ίδιο ισχύει και για την ταυτόχρονη χορήγηση με φάρμακα κατά της ημικρανίας που ανήκουν στην φαρμακευτική κατηγορία των τρυπτανών.

Το βαλσαμόχορτο δεν θα πρέπει να συγχορηγείται με κάποια φάρμακα που χορηγούνται στην θεραπεία του καρκίνου, φάρμακα κατά του AIDS, και κάποια ανοσοκατασταλτικά, με κυριότερο την κυκλοσπορίνη, που χρησιμοποιούνται στις μεταμοσχεύσεις.

Επίσης προσοχή χρειάζεται όταν κανείς λαμβάνει αντιπηκτικά, αλλά και αντισυλληπτικά, καθώς το βαλσαμόχορτο μειώνει τη δραστικότητα αυτών των φαρμάκων.

Το ίδιο ισχύει και για την δακτυλίτιδα, φάρμακο που χορηγείται για την καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά και το ηρεμιστικό αλπραζολάμη (που κυκλοφορεί με την εμπορική ονομασία Xanax). Η μεθαδόνη είναι μια ουσία που χρησιμοποιείται στην απεξάρτηση από την ηρωίνη. Το βαλσαμόχορτο μειώνει τα επίπεδα της μεθαδόνης στο αίμα, με αποτέλεσμα να προκαλείται στερητικό σύνδρομο στη μεθαδόνη, σε καμία περίπτωση επικίνδυνο για τη ζωή του τοξικομανούς, αλλά σίγουρα όχι ευχάριστο.

Τέλος, λόγω πιθανών αλληλεπιδράσεων με φάρμακα που χρησιμοποιούν οι αναισθησιολόγοι για να προκαλέσουν αναισθησία, το βαλσαμόχορτο θα πρέπει να διακόπτεται 1-2 24ωρα πριν από κάθε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση. Αν αυτό δεν είναι δυνατό γιατί η επέμβαση έχει επείγοντα χαρακτήρα, καλό θα είναι να ενημερώνεται ο αναισθησιολόγος για τη λήψη του.

Χρύσα Καλα'ι'τζή

Λεβάντα, οι ευεργετικές της ιδιότητες

Η λεβάντα είναι ένα γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια “χειλανθή”. Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό.

Υπάρχουν δύο είδη λεβάντας.

Η λεβάντα η στοιχάδα που φυτρώνει στα πεδινά πετρώδη μέρη και η λεβάντα σταχύς που φυτρώνει σε τόπους πετρώδεις. Από τα δύο αυτά είδη και περισσότερο από το δεύτερο, παίρνουν με απόσταξη ένα αρωματικό αιθέριο λάδι, το οποίο χρησιμοποιούν για να φτιάχνουν με την αρωματική λοσιόν και τα αρωματικά σαπούνια. Το αιθέριο αυτό λάδι έχει αντισηπτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Το όνομά της προέρχεται από το λατινικό ρήμα lavare, που σημαίνει "πλένω".

Είναι φυτό αρωματικό – φαρμακευτικό και εκτός από αφέψημα χρησιμοποιείται πάρα πολύ και ως αιθέριο έλαιο. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία και την φαρμακοποιία.

Τα άνθη του τοποθετούνται στις ντουλάπες, τις αρωματίζουν και διώχνουν το σκώρο.

Επίσης θεωρούνται ότι ενεργούν κατά του βήχα, του άσθματος, του κοκίτη, της γρίπης και της λαρυγγίτιδας. Η λεβάντα καταπραΰνει τους νευρόπονους του στομάχου και ηρεμεί το νευρικό σύστημα, γιατί δρα ως χαλαρωτικό. Είναι ιδανικό για τις αϋπνίες και το στρες, βοηθά τις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους 

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της άγριας λεβάντας είναι αναρίθμητες.

Αυτό οφείλεται εν μέρει, στην ιδιαίτερα σύνθετη χημική σύσταση του ελαίου της.

Η λεβάντα είναι φυτό εξισορροπιστικό. Βοηθάει τον άνθρωπο να βρει τη μέση οδό και έτσι, είναι κατάλληλη για την καταπολέμηση της νευρικότητας αλλά και της ατονίας, της κατάθλιψης αλλά και της υπερδιέγερσης. Καταπολεμά το άγχος και την μελαγχολία, τονώνει και ξεκουράζει. Ένα ζεστό μπάνιο, με λίγο έλαιο λεβάντας υπόσχεται το βράδυ έναν βαθύ και ξεκούραστο ύπνο. Λίγο αιθέριο έλαιο λεβάντας σ’ ένα λάδι για μασάζ χαλαρώνει τους μυς και καθαρίζει το κεφάλι από τις έγνοιες. Λίγες σταγόνες σε λάδι αλόη φτιάχνει ένα μείγμα που ανακουφίζει και δροσίζει το δέρμα μετά την ηλιοθεραπεία. Αιθέριο έλαιο λεβάντας είναι εξαιρετικό και για τσιμπήματα σφήκας ή μέλισσας. Το αιθέριο έλαιο έχει αντισηπτικές και επουλωτικές ιδιότητες.

Δοκιμάστε το αδιάλυτο σε πληγές, σε κοψίματα, σε τσιμπήματα, σε δερματίτιδα και σε κάθε φλεγμονή του δέρματος! Είναι από τα ελάχιστα αιθέρια έλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν άφοβα πάνω στο δέρμα αδιάλυτα. Εκτός από αναλγητικό είναι και αντισηπτικό. Ανθη άγριας λεβάντας ως αφέψημα είναι κατάλληλα και για κρυώματα, βήχα, πόνους, στομάχου, κυστίτιδα.

Στην οικιακή χρήση μια-δύο σταγόνες αιθέριου ελαίου στο τελευταίο ξέβγαλμα των ρούχων ή στο νερό του σφουγγαρίσματος αφήνει μια ευωδιά φρεσκάδας πολύ πιο ευχάριστη από κάθε χημική. Σ’ όλους αρέσει λίγη μυρωδιά λεβάντας στα ρούχα, στις ντουλάπες και τα συρτάρια εκτός από τον…σκώρο.

Λεβάντα για τον εκνευρισμό

Αν νιώθετε τα νεύρα σας τεντωμένα, καλό θα ήταν να κάνετε μια θεραπεία λεβάντας για να σας περάσει.

Φτιάξτε ένα ελαφρύ έγχυμα αφήνοντας για 5 λεπτά 50 γραμμάρια αποξηραμένα άνθη του φυτού σε ένα λίτρο κρύο νερό. Πίνοντας 3-4 φλιτζάνια από το έγχυμα μέσα στη μέρα, το ένα οπωσδήποτε λίγο πριν από την ώρα του ύπνου, θα σας ηρεμήσει και θα πάψετε να είστε ευερέθιστοι.

Φροντίστε, όμως, να τηρείτε τη σωστή δοσολογία, γιατί η λεβάντα, λόγω της επίδρασης της στο νευρικό σύστημα, με τα αιθέρια έλαια που περιέχει λειτουργεί κατευναστικά και ηρεμιστικά.

Λεβάντα για ιγμορίτιδα

Μπορεί να μην την θεραπεύει άλλα αποτελεί ένα ευχάριστο τρόπο αντιμετώπισης που προσφέρει παράλληλα σημαντική ανακούφιση από τα δυσάρεστα συμπτώματα που συνοδεύουν μια κρίση ιγμορίτιδας. Βράστε δύο φλιτζάνια νερό, προσθέστε το χυμό δύο λεμονιών, πιπέρι, ένα κουταλάκι θαλασσινό αλάτι και μια χούφτα φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα λεβάντας. Στη συνέχεια, πριν κρυώσει το μείγμα, σκύτε πάνω από τη γαβάθα, σκεπάστε το κεφάλι σας με μια πετσέτα και κάντε για αρκετή ώρα εισπνοές.

Λεβάντα για τον πονόδοντο

Α ν σας πιάσει πονόδοντος ή νευραλγία των δοντιών μέσα στη νύχτα και ψάχνετε κάτι που θα σας ανακουφίσει, θυμηθείτε τις καταπραϋντικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της λεβάντας. Μπορείτε να κάνετε στοματικές πλύσεις με αφέψημα (20 γραμμάρια αποξηραμένα λουλούδια ή 40-50 νωπά που θα βράσετε για 15-20' σε 1/2 λίτρο νερό) ή κομπρέσες, που θα εφαρμόσετε πάνω στη πονεμένη περιοχή ή εξωτερικά στο σαγόνι ή στο μάγουλο .

Λεβάντα για το ξηρό έκζεμα

Η λεβάντα χρησιμοποιείται ευρύτατα στη δερματολογία ήδη από την αρχαιότητα, επειδή το δραστικό συστατικό της, ένα αιθέριο έλαιο που λόγω της σύστασής του έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, εμποδίζει την επιμόλυνση των πληγών.

Αν θέλετε να σβήσουν γρήγορα οι πληγές από έρπη, μπορείτε να φτιάξετε μία απλή λοσιόν από άνθη λεβάντας.

Ρίξτε μία χούφτα άνθη (φρέσκα ή ξερά) σε 1 λίτρο ελαιόλαδο και αφήστε το βάζο στον ήλιο για 3 μέρες. Επαναλάβετε τη διαδικασία μέχρις ότου το ελαιόλαδο αποκτήσει έντονη μυρωδιά λεβάντας και κάνετε με αυτό τακτικές επαλείψεις στα σημεία όπου είχε εμφανιστεί ο έρπης.

Λεβάντα για λαρυγγίτιδα

Για να ανακουφιστείτε από τα συμπτώματα μιας λαρυγγίτιδας, ρίξτε 50γρ. λουλούδια λεβάντας σε 1 λίτρο βραστό νερό και αφήστε τα 15 λεπτά.

Όταν υποφέρετε από λαρυγγίτιδα, πίνετε 3 φλιτζάνια τη μέρα από αυτό το αφέψημα με όσο μέλι θέλετε. Το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα καλύτερο αν το πίνετε όσο πιο ζεστό μπορείτε.

Ηρεμεί το νευρικό σύστημα, μειώνει την πίεση, είναι χαλαρωτικό. - Διευκολύνει την έμπνευση.

Δοκιμάστε το για αϋπνία, άγχος, ημικρανία και πονοκέφαλο.

Απελευθερώνει από τη συναισθηματική πίεση, φέρνει εσωτερική ηρεμία, αυξάνει τη συνειδητοποίηση, φέρνει σταθερότητα και μονιμότητα.

Ιδανική για τα παιδιά!

Μια σταγόνα στο μαξιλάρι για ήσυχο ύπνο.

Αντικαταθλιπτική, βοηθά στην αντιμετώπιση ψυχολογικού σοκ και την ένταση της ημέρας. - Είναι φυσικό αντιβιοτικό.

Απομακρύνει τα κουνούπια.

Ενδείκνυται για κράμπες στο ηλιακό πλέγμα (περιοχή του θώρακα), αρρυθμίες, μυϊκούς πόνους, ακμή.

Η λεβάντα η αληθινή δεν έχει καμία παρενέργεια.

Η πλατύφυλλος λεβάντα, λόγω της περιεκτικότητάς της σε κετόνες, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται από εγκύους και μικρά παιδιά παρά μόνο εξωτερικά σε εγκαύματα.

The Raven by Edgar Allan Poe

The Raven by Edgar Allan Poe

 

 

Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
"'Tis some visitor," I muttered, "tapping at my chamber door -
Only this, and nothing more."

Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow
From my books surcease of sorrow - sorrow for the lost Lenore -
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore -
Nameless here for evermore.

And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me - filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating,
"'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door -
Some late visitor entreating entrance at my chamber door; -
This it is, and nothing more."

Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you"- here I opened wide the door; -
Darkness there, and nothing more.

Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore?"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!" -
Merely this, and nothing more.

Back into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.
"Surely," said I, "surely that is something at my window lattice:
Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore -
Let my heart be still a moment and this mystery explore; -
'Tis the wind and nothing more."

Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately raven of the saintly days of yore;
Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door -
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door -
Perched, and sat, and nothing more.

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore.
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, "art sure no craven,
Ghastly grim and ancient raven wandering from the Nightly shore -
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning- little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no living human being
Ever yet was blest with seeing bird above his chamber door -
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
With such name as "Nevermore."

But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered- not a feather then he fluttered -
Till I scarcely more than muttered, "other friends have flown before -
On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before."
Then the bird said, "Nevermore."

Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
"Doubtless," said I, "what it utters is its only stock and store,
Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
Followed fast and followed faster till his songs one burden bore -
Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore
Of 'Never - nevermore'."

But the Raven still beguiling all my fancy into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;
Then upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore -
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt and ominous bird of yore
Meant in croaking "Nevermore."

This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamplight gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamplight gloating o'er,
She shall press, ah, nevermore!

Then methought the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Seraphim whose footfalls tinkled on the tufted floor.
"Wretch," I cried, "thy God hath lent thee - by these angels he hath sent thee
Respite - respite and nepenthe, from thy memories of Lenore:
Quaff, oh quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

"Prophet!" said I, "thing of evil! - prophet still, if bird or devil! -
Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted -
On this home by horror haunted- tell me truly, I implore -
Is there - is there balm in Gilead? - tell me - tell me, I implore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

"Prophet!" said I, "thing of evil - prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us - by that God we both adore -
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore -
Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore."
Quoth the Raven, "Nevermore."

"Be that word our sign in parting, bird or fiend," I shrieked, upstarting -
"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken!- quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamplight o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted - nevermore!